In the heart of Catholic teaching lies a profound commandment: "Love your neighbour as yourself." This directive, found in Matthew 22:34-40, is a cornerstone of our faith and reflects the essence of compassion, empathy, and selflessness. In this blog, we'll explore what it means to truly love and care for others in a Catholic context, sharing real-life stories and examples of individuals and communities who embody this teaching.
What It Means to Love Your Neighbour ?
In a Catholic context, loving your neighbour goes beyond mere politeness or kindness to those close to you. It extends to every person you encounter, irrespective of their background or beliefs. This concept is deeply rooted in Catholic principles of charity, social justice, and the common good. It's about seeking the well-being of all, especially the marginalized and vulnerable in society.
Real-Life Stories of Love in Action
The beauty of this teaching shines in the real-life stories of individuals and communities that take it to heart. From soup kitchens and homeless shelters to acts of kindness by ordinary people, these stories exemplify the transformative power of love in action. They remind us that small acts of kindness can have a big impact.
Compassion and Empathy
Compassion and empathy are the building blocks of love. In our daily lives, we are called to empathize with the struggles and joys of others, to stand in their shoes and feel their pain. Through prayer, reflection, and service, we can nurture these virtues, allowing them to guide our actions.
Selflessness and Sacrifice
Loving your neighbour often requires selflessness and sacrifice. It means putting the needs of others before our own desires. The stories of saints and everyday heroes who made great sacrifices for the well-being of others inspire us to do likewise, reminding us that true love is often sacrificial.
In conclusion, the command to love your neighbour as yourself is at the heart of Catholic teachings. It calls us to embrace compassion, empathy, and selflessness in our daily lives. The real-life stories of love in action, the cultivation of empathy and selflessness, and the importance of building a loving community all reflect the profound impact this teaching can have on our lives. As you go about your day, consider how you can better love your neighbour, and may your actions be guided by the love of Christ.
In today's fast-paced world, the constant buzz of technology and the allure of mobile devices can sometimes make us feel as if we're always on the go, leaving little room for introspection and spiritual contemplation. As a Catholic with a busy schedule and a penchant for social media, you may find yourself grappling with the desire to deepen your relationship with God while navigating the digital age. This article aims to explore the balance between faith and technology, offering insights on how to nurture a more profound connection with your spirituality.
The Blessing and the Challenge of Technology
There's no denying that technology has brought convenience and connectivity to our lives. We can access spiritual resources, connect with fellow believers, and share inspirational messages with the tap of a screen. However, the very same technology that brings us closer can also lead us astray, consuming precious time that could be spent in prayer or reflection.
Recognizing the Need for Balance
Your concern about not "abusing His goodness" and feeling guilty about spending too much time on your mobile device is a valid one. Balancing your digital life with your spiritual life is essential. Here are some practical steps to help you find equilibrium:
Set Sacred Digital Boundaries: Designate specific times for spiritual activities like daily Mass, saying the Rosary, and deeper prayer. During these moments, silence your mobile device or put it in a different room to minimize distractions.
Use Technology as a Tool: Recognize the positive potential of technology in spreading the faith. Share inspirational and motivational quotes on your social media platforms. Engage in online Bible study or follow Catholic influencers who provide spiritual insights.
Reflect on Your Digital Diet: Take an honest look at how you spend your mobile time. Are there apps or content that may be leading you away from your faith? Consider removing or limiting such distractions.
Embrace Mindfulness: Practice mindfulness when using your mobile device. Before scrolling or engaging with content, pause for a moment of prayer or reflection. This small act can help you maintain a sense of spiritual connection throughout your day.
Seek Accountability and Support: Share your desire to balance faith and technology with a trusted friend, family member, or spiritual mentor. They can offer encouragement and hold you accountable for your goals.
Remember God's Understanding and Forgiveness
It's important to understand that God knows your heart and your struggles. Feelings of guilt are natural, but they should not deter you from seeking His presence. The daily practices you mentioned, such as attending Mass and saying the Rosary, are commendable ways to stay connected with your faith.
Incorporating technology into your faith journey can be a means of reaching out to others and spreading the message of God's love. Just ensure that it does not overshadow your personal time with God.
Conclusion
Balancing faith and technology is an ongoing journey, and it's normal to have moments of doubt and guilt. Remember that "Unite & Ignite" symbolizes the idea of coming together as a close-knit family within 'The Call Ministries.' It emphasizes the importance of building strong bonds of friendship, mutual support, and understanding among members. As you strive to unite your digital and spiritual worlds, trust in God's understanding and forgiveness, and allow the digital realm to become a tool for deepening your faith rather than a hindrance.
In this way, you can empower yourself and others on a purposeful journey of faith in the modern world, keeping Catholic teachings at the forefront of your digital presence.
F’dak iż-żmien, il-Fariżej, meta semgħu kif lis-Sadduċej kien saddilhom ħalqhom, inġabru madwaru, u wieħed minnhom, għaref fil-Liġi, għamillu din il-mistoqsija biex iġarrbu: “Mgħallem, liema hu l-kmandament il-kbir, fil-Liġi?”. Qallu Ġesù: ““Ħobb lill-Mulej, Alla tiegħek, b’qalbek kollha, b’ruħek kollha, u b’moħħok kollu”. Dan hu l-kmandament il-kbir u l-ewwel wieħed. U t-tieni jixbhu: “Ħobb lil għajrek bħalek innifsek”. Dawn iż-żewġ kmandamenti huma l-qofol tal-Liġi kollha u tal-Profeti”.
Sadducees Clothing
Ġerusalemm kienet iċ-ċentru tal-attivita reliġjuża tal-Lhud. Meta Ġesu’ daħal f’din il-belt, mill-ewwel ġie f’konfront mas-Sadduċej.
Dawn kienu setta ta’ saċerdoti li kienu jmexxu r-riti reliġjużi flimkien man-negozju li kien involut ma’ dawn ir-riti. Ġesu’ daħal fit-tempju u keċċa l-bejjiegħa u ‘l dawk li jsarrfu l-flus. Qabbel lil Israel ma’ tina li ma tagħmilx frott imma weraq biss. Kien qed jgħid għall-olokawsti, s-sagrifiċċji u l-inċens li ma jogħġbux lil Alla. Kemm-il darba l-profeti kienu qalu li dawn ma jogħġbux lil Alla jekk mhux abbinati ma mġieba li tirrifletti r-rieda t’Alla. Ħadd qatt qabel ma kien ħadha kontra l-awtorita li kellhom dawn is-Sadduċej. Għalhekk ippruvaw iwaqqgħuh għaċ-ċajt, l-aktar fuq il-kwestjoni tal-qawmien mill-mewt. (Kienu ġabulu l-każ ta’ armla li żżewġet sebat aħwa.) Ġesu’ se jħallas prezz għoli aktar tard, għax kienu l-kapijiet tas-saċerdoti li xlewh quddiem Pilatu.
Pharisees Clothing
Fis-silta tal-lum, Ġesu’ jeħodha mal-Fariżej, setta oħra li ma kinux jaqblu mas-Sadduċej. Dawn kienu josservaw it-Torah bi skruplu kbir, u kienu fidili lejn Alla. Imma nkurlaw ma’ Ġesu’ għax ma kienx jippriedka li Alla jżomm ruħu ‘l bogħod mill-lebbrużi u l-midinbin (kif kienu jgħidu huma), imma li Alla kellu mħabba partikulari għal dawn in-nies l-aktar fil-bżonn.
Ukoll kienu jgħidu li l-ħajja morali hi bbażata fuq il-merti: Alla jħallas skond il-merti li tkun akkumulajt.
Minn flok, Ġesu’ kien jgħid li Alla jħobb bla ma jistenna xejn lura, imħabba gratuwita u bla kundizzjoni, imħabba/rigal mogħtija bl-akbar ġenerożita lil kulħadd. Għalhekk il-Fariżej kienu jipprovokaw lil Ġesu’.
Ġa rajna meta saqsewh fuq it-taxxi – qasam politiku u ekonomiku. Illum jgħaddu għall-qasam tejoloġiku u Bibbliku, li fih huma kienu tant intiżi. Se jsaqsu domanda mhux biex ifittxu l-verita’ imma għax kienu qed iqisu lil Ġesu bħala rival tagħhom li qed jiżvija lin-nies mid-duttrina tagħhom. Isaqsu b’tali mod biex Ġesu’ jgħid ereżija u b’hekk jakkużawh quddiem il-poplu. X’għamlu? Minn fost ir-Rabbini sabu l-aktar wieħed għaref fil-liġi. Kienu żguri li dan jaf il-liġi ferm aktar minn mastrudaxxa Nażri.
“Mgħallem, liema hu l-akbar Kmandament fil-liġi?” Propjament mhux “l-akbar” imma “liema hu l-Kmandament il-kbir tal-liġi.” Ir-Rabbini sikwit kienu jiddiskutu liema kien l-akbar fost is-613-il kmandament li kienu siltu mill-Bibbja. 365 minnhom kienu negattivi (la tagħmilx..) u l-oħrajn (148) pożittivi. Dawn tal-aħħar, l-irġiel biss kienu obbligati li jobdu.
Dan l-espert tal-liġi jsaqsi ‘l Ġesu’ b’ħażen, għax il-Lhud kollha sa minn ċkunithom kienu jafu li l-Kmandament il-Kbir kien il-ħarsien tas-Sibt. Kieku Ġesu’ wieġeb hekk, l-espert kien jaħtfu u jgħidlu: “Mela int għax ma tħarisx is-Sibt?” Ġesu’ kien iħares is-Sibt imma mhux bħall-Lhud: “Is-Sibt hu għall-bniedem, mhux il-bniedem għas-Sibt.” Ir-Rabbini Fariżajċi kienu josservaw bir-reqqa l-ittra tal-liġi. Ġesu’ poġġa idejal ‘il fuq minn hekk: dak tal-imħabba.
“Ħobb ‘il-Mulej Alla tiegħek, b’qalbek kollha….l-għajrek bħalek innifsek.” L-ispiritwalita’ Fariżajka kienet ibbażata fuq l-osservanza tal-kmandamenti u l-preċetti. Skond l-imġieba, wieħed kien jirċievi l-premju jew il-kastig.
Ġesu’ ma jikkwota l-ebda kmandament. Jgħid biss: “Ħobb!” Qatt ma qalilna biex nobdu lil Alla imma biex nixbhu lill-Missier Etern li Hu mħabba.
Din hi l-marka tal-bniedem il-ġdid, tan-Nisrani. Il-bniedem li jirnexxi hu dak li jixbah lil Alla, u li ma jista’ jagħmel xejn aktar ħlief iħobb kif iħobb il-Missier. Din hi d-differenza radikali bejn l-ispiritwalita’ Fariżajka u dik Nisranija.
Ta’ l-ewwel hi kmand impost minn barra. Tat-tieni hi kwalita (don) minquxa minn Alla f’qalb il-bniedem, Ġiżimina ma tieħu l-ebda kmand minn barra biex tfuħ: min-natura tagħha tarmi riħa tfuħ.
Ma tistax tordna omm biex tħobb ‘l uliedha: dan tagħmlu min-natura tagħha. Il-kmandamenti jaslu għand il-bniedem mill-istess identita’ tiegħu ta’ iben Alla, għax il-bniedem irċieva d-DNA (il-ħajja) tal-Missier Etern. Għalhekk, kull imġieba tiegħu titwieled minn din l-istess identita’.
Mhux ta’ b’xejn Ġesu’ jwieġeb: “ĦOBB!” Il-verb użat hawn huwa agapann (agape) li bih ġiet introdotta l-ħajja t’Alla fil-Ġdid Testment. Agapann tagħti bidu għal imħabba li ma taf tagħmel xejn aktar ħlief il-ġid.
Qatt ma ddur fuqha nnifisha (egoiżmu) imma dejjem moħħha biex tara l-ieħor ferħan. Ġesu’ mhux qed jitkellem fuq kmand imma fuq ħajja u natura ġdida. In-Nisrani konvint m’għandux bżonn kmand għax l-imġieba tiegħu tirrifletti l-imħabba li għandu f’qalbu għall-kulħadd.
Fid-Dewteronomju nsibu: “Ħobb il-Mulej bil-forzi tiegħek kollha.” Ġesu’ jirranġa l-aħħar biċċa u jgħid: “..b’moħħok kollu.” Il-Lhud kienu jiddeċiedu u jaħsbu bil-qalb – iċ-ċentru tal-għażliet. Aħna niddeċiedu u naħsbu bil-moħħ. Mela l-għażliet li jagħmel il-bniedem (bin Alla) ikunu f’sintonija mal-ħsieb t’Alla. L-unika ħajja li tgħaqqad il-bniedem m’Alla hi l-imħabba.
“… b’ruħek kollha…” - b’ħajtek u tul ħajtek kollha. Ma jistax ikun hemm spazji fejn ma tħobbx, għax, la darba tirċievi l-ħajja tal-Etern, din trid tintwera permezz tal-imħabba.
“….b’moħħok kollu…” Min iħobb ikollu ħsieb wieħed biss: li jiskopri s-sbuħija u l-kwalitajiet sbieħ kollha tal-persuna li jkun qed iħobb. Bħal namrat li jaħseb fuq in-namrata lejl u nhar. Hekk, min iħobb ‘l Alla, jerfa’ l-ħsieb tiegħu diversi drabi kuljum lejn Alla bħala punt ta’ riferiment. Ma niqfux biss fuq id-devozzjonijiet, imma l-għażla tagħna tal-fidi trid tkun frott ta’ deċiżjoni konxja, raġonevoli u maħsuba sew biex tissodisfa r-raġuni tagħna.
“…. u t-tieni jixbhu….” Ġesu jikkwota l-Levitiku lid-duttur tal-liġi. “Ħobb”, li tfisser, li mhux jien iċ-ċentru tal-interess u tal-għażliet, imma l-ieħor. Alla ħalaqna biex inħobbu. M’aħniex awtosuffiċjenti: għandna bżonn l-imħabba ta’ xulxin. L-imħabba t’Alla u l-imħabba tal-proxxmu jmorru id f’id.
Id-duttur ma wieġeb xejn. Ġesu ma riedx jirbaħ xi argument jew imħatra, imma ried joħroġ lill-Fariżej mill-mentalita’ żbaljata li kellhom fuq Alla. Imma webbsu rashom. Noqogħdu attenti biex aħna wkoll ma nwebbsux rasna fuq l-idejat antiki ta’ kastigi, merti u premju, jew li niġġudikaw u nikkundaw għall-Infern min jikser xi kmandament.
Greetings, and welcome to another moment of spiritual reflection. Today, we are exploring a passage from the Gospel of Matthew, where Jesus teaches us about the delicate balance between our earthly responsibilities and our spiritual calling.
In the Midst of Challenge
In Matthew 22:15-21, the religious leaders confront Jesus with a question about paying taxes to Caesar. Their intentions were far from pure, as they aimed to trap Him with their inquiry. But as always, Jesus responded with profound wisdom.
Balancing Earthly and Spiritual Duties - Striking the Perfect Harmony
In our everyday lives, we often find ourselves in a constant juggle between our earthly responsibilities and our spiritual obligations. Our duties extend to our families, our communities, and society at large. However, we are also recipients of a higher calling – a call to serve God, live out our faith, and follow His teachings.
"Give to Caesar What Belongs to Caesar" - Acknowledging Civic Responsibilities
Jesus' response, "Give back to Caesar what is Caesar's," underscores the importance of fulfilling our civic responsibilities. As citizens of this world, we must pay taxes, adhere to the law, and exhibit exemplary conduct as neighbours and contributors to society.
"Give to God What Belongs to God" - Fulfilling Our Spiritual Obligations
While earthly duties are essential, Jesus' words, "And give to God what is God's," serve as a reminder of our divine connection. We belong to God, and it is our sacred duty to give Him our hearts, our love, our worship, and our service.
Living Out Our Faith - More than Sunday Worship
As Catholics, we are called to embody our faith in every facet of our lives. It's not limited to attending Mass on Sundays but extends to how we treat one another, how we serve our communities, and our unceasing pursuit of becoming the best versions of ourselves.
Our Mission - Applying the Lesson to Our Ministry
In light of our mission statement as a voluntary organisation, we can see the practical application of this message in our ministries. We are forging a close-knit family within 'The Call Ministries,' fostering strong bonds and unwavering support. Simultaneously, we are igniting our faith, discovering our purpose, and making a positive impact in our world.
In conclusion, let us be mindful of Jesus' words in Matthew 22:15-21. Striking a balance between earthly and spiritual duties is a noble endeavour. By giving to Caesar what belongs to Caesar and to God what belongs to God, we can lead a life that exemplifies our faith and makes a significant difference in our world.
May the wisdom of this teaching guide your journey as you navigate the intricate path of faith and citizenship. Amen.
Thank you for taking the time to reflect with us today.
F’dak iż-żmien, il-Fariżej marru u bdew jiftiehmu bejniethom biex jaraw kif jonsbuh b’xi kelma. U bagħtulu d-dixxipli tagħhom ma’ xi Erodjani u qalulu: “Mgħallem, aħna nafu li int raġel tħobb is-sewwa, u li t-triq ta’ Alla tgħallimha kif tassew hi, bla ma tħabbel rasek minn ħadd, għax int lejn wiċċ ħadd ma tħares. Għidilna ħaġa, mela: Int x’jidhirlek? Sewwa jew le li wieħed iħallas it-taxxa lil Ċesari?”.
Imma Ġesù għaraf il-ħażen ta’ moħħhom, u qalilhom: “Għaliex tridu ġġarrbuni, ja wċuħ b’oħra? Uruni l-munita tax-taxxa”. Urewh dinar, u Ġesù staqsiehom: “Ta’ min huma dan il-wiċċ u din il-kitba?”. Qalulu: “Ta’ Ċesari!”. Imbagħad qalilhom: “Mela agħtu lil Ċesari dak li hu ta’ Ċesari, u lil Alla dak li hu ta’ Alla”.
Il-Kelma tal-Mulej
Fi żmien Ġesu’ l-Lhud kellhom iħallsu lir-Rumani taxxi ta’ 50%: (a) kien hemm taxxa fuq l-għelieqi li titħallas skond in-numru ta’ siġar li wieħed ikollu; (b) oħra fuq il-proprjeta’; (ċ) taxxa għall-permess biex tiżvolġi professjoni jew sengħa; (d) kien hemm taxxa li l-Lhud tant kien jobogħdu: 20% fuq id-dħul; (e) imbagħad kull min kellu bejn l-14-il sena u l-65 ried iħallas dinar (paga ta’ ġurnata xogħol) darba fis-sena.
Għal din it-taxxa qed jirreferi l-episodju tal-lum. Meta jaqa’ d-diskors fuq it-taxxi kienet tinħoloq klima ta’ tensjoni. Il-ħsieb biss li wieħed ma jħallasx xi taxxa iqanqal suspett li wieħed qed jaħseb għal xi rewwixta.
Hekk kien ġara fis-sena 6 AD meta ċertu Ġuda ma riedx iħallas taxxi. Fil-ġuri ta’ Ġesu’, il-kapijiet akkużawh quddiem Pilatu: “Dana qalilna biex ma nħallsux taxxi lil Ċesari.” Illum Ġesu’ kien għadu kif keċċa l-bejjiegħa mit-Tempju u kellu argumenti oħra mal-kapijiet. Għalhekk “marru jiftiehmu bejniethom, jaraw kif se jonsbu lil Ġesu’ b’xi kelma.”
“Sewwa jew le li wieħed iħallas it-taxxa lil Ċesari?” Hawn għandna (a) l-Fariżej, li kienu kontra l-ħakma tar-Rumani f’nofshom, u (b) l-Erodjani – nies li jappoġġjaw lil Erodi Antipa (il-volpi), bniedem bla sinsla li kien jilgħaq lir-Rumani biex jakkwista dak li jista’ minn għandhom.
Allura l-Erodjani kienu jikkollaboraw mar-Rumani. Dawn iż-żewġ gruppi s-soltu jkunu kontra xulxin. Illum insibuhom ħaġa waħda kontra Ġesu’, għax il-proposti li qed jagħmel Ġesu’ dwar is-Saltna ġdida Tiegħu qed ituhom fastidju t-tnejn li huma.
Ġesu’ dejjem għallem dak li hu tajjeb u dak li hu sewwa, u qatt ma aċċetta xi forma ta’ ipokrisija. Għalhekk il-Fariżej u l-Erodjani jibdew b’introduzzjoni ftit twila, għax f’pajjiż maħkum minn ieħor, ħadd ma jitkellem fil-beraħ fuq ċerti affarijiet.
Anki trid toqgħod attent ma’ min tgħid kelma bejn tnejn, li ma jmurx l-ieħor jixlik biex jaqla’ xi ħaġa. U meta jitkellmu, ma kienu jgħidu xejn ċar u tond imma vagament. Għalhekk, dawn iż-żewġ gruppi jinċensaw lil Ġesu u jfaħħruh ta’ kemm ma jibżax jitkellem ċar u ma jħares lejn wiċċ ħadd biex, mingħalihom se jdaħħluh f’xibka.
Isaqsu d-domanda b’tali mod li kemm jekk iwieġeb “iva” u kemm jekk iwieġeb “le” se jikkundanna lilu nnifsu. “Sewwa li wieħed iħallas it-taxxa? Din hi ħaġa legali, skond il-liġijiet tagħna, li nħallsu taxxa b’muniti mpuri pagani, li fuqhom wieħed isib l-immaġini tal-imperatur, u l-kitba Tiberju, iben Awgustu Divin, i.e. alla, li m’huwiex Alla ta’ Israel?”
“Għaliex tridu ġġarbuni, ja wċuh b’oħra (ipokriti)? Uruni l-munita tat-taxxa.” Il-Lhud ma tantx kienu jużawha dil-munita għax kienu jħossu li biha qed jiċħdu l-fidi tagħhom. In fatti, Ġesu’ ma kellux waħda u kellu jitlob lill-oħrajn għaliha.
“Ta’ min hu dan il-wiċċ u din il-kitba?” Fuq dan id-dinar tal-fidda kien hemm wiċċ Tiberju u l-kitba li tgħid: “pontifex maximus” i.e. il-qassis il-kbir. Ġesu jinsisti fuq dan il-wiċċ u din il-kitba għax għandu quddiemu Lhud li kienu jafu sewwa l-ewwel Kmandament.
Tiberju ordna l-immaġini tiegħu fuq il-muniti biex juri li hu padrun assolut li jiddomina fuq il-mexxejja kollha tad-dinja, kemm dawk politiċi u kemm reliġjużi. Dan hu sinifikattiv ħafna għax l-għan tal-ħolqien ma jibqax il-bniedem u s-servizz lejn il-bniedem imma l-flus u s-servizz lejn il-flus. F’din il-loġika, dment li l-bniedem jipproduċi u jaqla’ l-flus, jiswa għal xi ħaġa. Meta ma jaqlax flus, m’hu tajjeb għal xejn. Anki llum, bħal dik il-kelma “divin” fuq il-munita, il-flus isiru alla.
“Mela agħtu lil Ċesari dak li hu ta’ Ċesari.” Il-kapijiet użaw il-kelma “iħallas”. Ġesu’ juża kelma "agħtu" li propjament tfisser “irrestitwixxi” (irritorna) – dak li hu ta’ Ċesari.
Illum forsi se nisimgħu fuq id-dover li nħallsu t-taxxi bħala kontribut għall-ġid komuni. “Issottomettu ruħkom għall-awtorita’, għax kull setgħa ġejja minn Alla (San Pawl lir-Rumani). Mela biex ikun hawn l-ordni, ħallsu t-taxxi.” Dan hu dover ta’ kulħadd u ma kienx hemm għalfejn isemmieh Ġesu’.
Fi kliem ieħor qed jgħid: Tiberju naqqax wiċċu fuq il-flus. Basta tħares lejn munita u tkun taf min hu u kemm hu kbir l-imperu tiegħu.
Dal-wiċċ ma jirriflettix dinja umana. Alla ta’ Israel u Alla ta’ Ġesu’ ta’ Nazaret ma naqqaxx ix-xbieha Tiegħu fuq il-flus imma fil-bniedem. Mela iċħdu dan l-imperu, did-dinja antika, fejn il-flus huma alla, għax dan ma jogħġobx lil Alla.
Min jadura l-flus ma jistax jidħol fis-Saltna l-ġdida tal-imħabba, id-dinja kif Alla jixtieq li tkun. Mela r-rabta ħażina li jista’ jkollkom mal-flus tridu tirritornawha lil Ċesari u l-dawk kollha li jaduraw il-flus.
Ma tistax taqdi żewġ sidien: Alla u l-flus, għax dawn se jtuk ordnijiet opposti: (a) il-flus se jgħidulek biex tigdeb, tqarraq, tjgħassar, toqtol, eċċ (20% tan-nies kienu skjavi); (b) Alla jgħidlek ĦOBB. Mela hemm bżonn li tħajru lil dawk kollha li b’xi mod qed jaħqru, iqarrqu, jisfruttaw, eċċ, u oħrajn imħabba r-rgħiba għall-flus, biex jirrestitwixxu dawn il-vittmi tagħhom u jreġġgħuhom lura għall-iskop li għalih ħalaqhom Alla, dak li jgħixu bħala xbieha Tiegħu. Dawn ir-rgħiba hemm bżonn jagħrfu kemm jiswa l-bniedem: mhux daqs par sandli jew mogħża, imma ferm aktar.”
“Mela …agħtu lil Alla dak li hu t’Alla.” Int maħluq xbieha t’Alla. Mela għix ta’ hekk.
“Meta semgħuh jgħid hekk, baqgħu mistagħġba; imbagħad ħallewh u telqu.” Mela kull min semgħu, inklużi l-kapijiet, fehmu x’ried jgħid Ġesu.
In the hustle and bustle of our lives, we often receive an invitation that goes unnoticed or unacknowledged. It's the most important invitation we'll ever receive - God's invitation to a personal relationship and a life of purpose. In this blog, we'll explore practical steps to help you embrace this invitation and nurture your faith journey.
The Divine Invitation
At the heart of faith is the realization that God's invitation is far more profound than just showing up at church. It's an invitation to a life-changing, personal journey with the Creator of the Universe. When we accept this invitation, we open the door to immeasurable joy, blessings, and a sense of purpose that fills our lives with meaning and fulfilment.
Our Own Excuses
It's not uncommon to make excuses for not accepting God's invitation. We often find ourselves too busy, filled with doubt, or held back by fear. It's essential to recognize these barriers in our lives. So, have you ever felt too busy to focus on your faith? Do doubts or questions about God's existence hold you back? Are you afraid of the changes that accepting God's invitation might bring?
Examples from the Bible
Sometimes, we need real-life examples to inspire us. In the Bible, we find individuals who said "yes" to God's invitation and experienced transformative changes. Abraham, Moses, Mary, Peter, and Paul all embarked on a journey that led to significant changes in their lives.
The Importance of Community in Faith
The journey of faith is not meant to be a solitary one. Being part of a faith community enriches your spiritual journey and understanding of your faith.
Regular Church Attendance and Sacraments: A Path to Grace:
Embracing God's invitation involves actively participating in your faith community. Regular church attendance not only nourishes your soul but also provides access to the sacraments. The Eucharist, Baptism, Confirmation, and others are profound channels of God's grace. Attending Mass and receiving the sacraments regularly deepens your connection with God and helps you grow in faith.
Confession: A Journey to Spiritual Healing:
Confession is another essential element of regular church attendance. It's a sacred opportunity to seek forgiveness, healing, and reconciliation with God. By confessing our sins and receiving absolution, we experience spiritual renewal, and our relationship with God is restored.
Encouragement to Act
Now that you understand the significance of embracing God's invitation and the importance of community, it's time to take action. Here are some practical steps to help you nurture your faith journey:
Prayer and Reflection: Spend time in prayer and reflection, nurturing your personal relationship with God.
Scripture Study: Dive into the Bible to understand God's message and His plan for your life.
Community Engagement: Get involved in your faith community - attend services, join groups, and volunteer.
Mentorship: Seek a spiritual director to support you in your faith journey.
Service and Acts of Kindness: Practice kindness and service to others, reflecting Christ's love.
Gratitude Journal: Keep a journal of daily blessings and prayers to maintain a grateful heart.
Reading Spiritual Literature: Explore books and resources that deepen your understanding of your faith.
These steps, along with your faith community, will support you in your journey of embracing God's invitation and nurturing your faith.
F’dak iż-żmien, lill-qassisin il-kbar u lix-xjuħ tal-poplu Ġesù raġa’ qabad ikellimhom bil-parabboli u qalilhom: “Is-saltna tas-smewwiet tixbah lil wieħed sultan li għamel festa għat-tieġ ta’ ibnu. U bagħat għall-mistednin mal-qaddejja tiegħu biex jiġu għall-festa; imma dawk ma ridux jiġu.
U reġa’ bagħat qaddejja oħra, u qalilhom: “Għidu lill-mistednin: Ara, il-mejda tiegħi lesta; il-barrin u l-għoġiela msemmna diġa’ maqtula u kollox lest; ejjew għall-festa”. Iżda dawk ma tawx kas; min mar l-għalqa, min għan-negozju tiegħu, u l-bqija qabdu lill-qaddejja tas-sultan, żebilħuhom u qatluhom. Is-sultan inkorla ħafna, u bagħat is-suldati tiegħu, qered lil dawk il-qattiela, u ħarqilhom il-belt tagħhom.
Imbagħad qal lill-qaddejja tiegħu: “Il-festa mħejjija, imma lil dawk ma kienx ta’ min jistedinhom għaliha. Mela morru f’salib it-toroq u sejħu għall-festa lil kull min issibu”. Dawk il-qaddejja ħarġu fit-triqat u ġabru lil kull min sabu, ħżiena u tajba, u s-sala mtliet bin-nies għall-mejda. Mela jidħol is-sultan ħalli jara min kien hemm fuq il-mejda, u hemmhekk lemaħ wieħed li ma kienx liebes għall-festa tat-tieġ; u qallu: “Ħabib, dan kif dħalt hawn m’intix liebes għall-festa?”. Dak tbikkem. Imbagħad is-sultan qal lil dawk li kienu qegħdin iservu: “Orbtulu riġlejh u idejh u waddbuh ’il barra fid-dlam; hemmhekk ikun hemm il-biki u t-tgħażżiż tas-snien!”. Għax ħafna huma l-imsejħin, imma ftit il-magħżulin!”.
Il-Kelma tal-Mulej
Biex nifhmu sew is-silta tal-lum, jiħtieġ naraw x’kien jiġri fi żmien Ġesu’ waqt l-ikla ta’ filgħaxija fil-familja. Kulħadd kien ikun miġbur madwar il-mejda, fil-waqt li kienu jħalli l-bieb miftuħ biex jekk jiġi xi fqir jittallab iħossu milqgħuh bla ma jistħi.
Fuq il-mejda kont issib il-ħobż u l-inbid. F’dan l-ikel li jmantni l-ħajja kienet preżenti l-enerġija mill-art, minn xogħol il-bniedem, mix-xemx, mix-xita u mir-riħ. L-art u s-sema kienu jingħaqdu fil-ħolqien ta’ dawn il-prodotti biex jagħmluhom doni minn għand Alla.
Il-ħobż neċessarju għall-ħajja. L-inbid le, imma neċessarju biex iġib il-ferħ u s-sens ta’ festa. Għax, biex il-ħajja tal-bniedem tkun kompluta, irid ikun hemm l-element ta’ ferħ. Il-frott tal-art, il-ħobż, jiġi sagrifikat biex imantni l-ħajja tal-bniedem.
Tant kellhom rispett lejh li ma kinux jaqtgħuh b’sikkina imma jaqsmuh b’idejhom. Mhux ta’ b’xejn Ġesu’ għażel il-ħobż biex, permezz tiegħu, ikun preżenti fostna. Fil-ħobż u l-inbid il-familija kienet tara wkoll xogħol il-bniedem: il-bdiewa, il-ħassada, l-għassara, l-omm li tagħġen id-dqieq, u t-tifel li jġib l-ilma mill-għajn.
Barra n-nutriment, il-ħobż u l-inbid kienu sinjal u ċelebrazzjoni ta’ għaqda fost il-membri tal-familja. Il-familja Lhudija madwar il-mejda kienet titgħallem li ħajjitna tiddependi fuq ir-rigali t’Alla u fuq l-enerġija li npoġġu għas-servizz tal-oħrajn. Fuq dan il-kunċett ta’ ikla tal-aħwa li Ġesu’ se jibbaża l-Knisja ġdida Tiegħu fejn, mhux kulħadd jiġbed għar-rasu (egoiżmu), imma fejn, bir-rigali t’Alla u s-servizz ta’ kull wieħed minna lejn l-oħrajn, ngħixu f’għaqda waħda bħal aħwa fl-istess familja. Għalhekk ma jixraqlux il-bniedem li jibla’, jaħtaf, jiffanga u jisker. Dan aġir tal-annimali. Il-bniedem jixraqlu li jiekol u jixrob bil-galbu u l-qies u, kemm jista’ jkun, ma’ xi ħadd ieħor.
Fl-ewwel qari nsibu: “Jagħmel il-Mulej … mejda b’ikel fin, bi nbejjeb fini, b’laħam imsemmen.” Ir-Rabbini kieni jgħidu li dil-festa Alla ħejjiha għall-Ġenna. Ġesu joħroġ b’din l-ideja ġdida: Dan il-bankett (festa ta’ ikel) hu maħsub biex jibda minn issa, i.e. minn issa rridu nġibu ruħna ta’ ulied Alla billi ngħixu lkoll magħqudin flimkien bħal aħwa, naqsmu ġidna ma’ xulxin, u nkunu servizz għall-oħrajn b’kull mod.
“Wieħed sultan għamel festa tat-tieġ ta’ ibnu.” Ġesu’ jipparaguna s-Saltna ġdida Tiegħu, li fiha se titwettaq ir-rieda t’Alla, ma’ ikla ta’ tieġ, fejn wieħed isib festa, ferħ, żfin, kant, u fejn il-mistednin iħossuhom stmati kollha ndaqs, u servuti b’ġenerosita’ kbira. Ħadd m’hu fuq xi ħadd ieħor ħlief is-Sultan: “Tal-Mulej l-art u kulma fiha” (Salm 24). Min jaqa’ għat-tentazzjoni biex isir sid fuq l-oħrajn, jerġa’ lura għas-saltna l-qadima (rgħiba, egoiżmu).
Fis-saltna l-ġdida rridu nħossuna mistednin, indaqs, ulied tal-istess Missier, u fejn nieklu flimkien u mhux kulħadd għal rasu. Hekk ikun hemm sens ta’ komunita’ u solidarjeta’. Ma toħlomhiex li wieħed li jiekol mal-istess mejda miegħek l-għada jittradik. Aħna se naċċettawh dan l-invit jew se nibqgħu fid-dinja l-antika?
“Bagħat għall-mistednin mal-qaddejja tiegħu.” L-ewwel grupp ta’ qaddejja jirreferi għall-profeti ta’ qabel l-eżilju. It-tieni grupp għal dawk ta’ wara. Dawn il-mistednin ikeċċu u jżebilħu l-qaddejja.
Ma jaċċettawx l-istedina għax din tinvolvi npenn: li tibdel ħajtek u kif taħsibha. Ma riedu ‘l-ħadd jgħidilhom biex jibdlu l-mod ta’ ħajja tagħhom għax kienu komdi bil-poter, egoiżmu, eċċ. Ma ridux jaċċettaw invit għal tieġ fejn kulħad hu ndaqs u ħadd m’hu sid. Għalhekk dawn it-talin tant sabu l-qaddejja (profeti) irritanti li waslu biex qatluhom. Imma dawn, sodisfatti kif inhuma, ma jistax ikun li jkollhom paċi u ferħ ġenwin f’qalbhom, għax il-bniedem ġie maħluq biex jaħseb fl-oħrajn f’komunita’.
“Is-sultan bagħat lis-suldati tiegħu, qered lil dawk il-qattiela u ħarqilhom il-belt.” San Mattew qed jirreferi għall-qerda ta’ Ġerusalemm. Fuq hekk Ġesu’ kien beka. Dan ma kienx kastig t’Alla. In-nies tagħha, bl-għażliet ħżiena li għamlu, minkejja l-pariri tal-profeti u ta’ Ġesu’ nnifsu, ġabu fuqhom il-qerda tal-belt.
Illum għad hawn min juża’ l-istess lingwaġġ li Alla jikkastiga l-midneb. Qabel kienu jgħidu hekk, għax xi wħud ma kienu jridu jisimgħu b’xejn. Fil-fatt imma huwa d-dnub li jikkastiga u jeqred lill-bniedem. Mela l-messaġġ tal-lum huwa: min ma jilqax l-istedina tas-Sultan ifisser li hu se jkun responsabbli biex fid-dinja jkomplu jikbru l-vjolenza, gwerer, ġuħ, eċċ.
“Morru f’salib it-toroq….” Dawn il-qaddejja issa huma l-Appostli u aħna. Ġesu’ jħeġġiġna biex nistiednu nies ta’ kull kundizzjoni. Se nsibu wħud li joqogħdu jaħsbuha, u forsi jħallu sal-aħħar ta’ ħajjithom. Oħrajn jiġu minħabba l-biża’ tal-infern. Nisperaw li dawn maż-żmien jiskopru l-qawwa tal-imħabba kommunitarja u l-intenzjoni retta.
Se nsibu wkoll oħrajn li jiġu għax ma jridux jitilfu minuta oħra mingħajr il-ferħ tas-Saltna ta’ Kristu. Ħadd minn dawn m’huwa perfett. Fil-mixja tagħna se nsibu ntoppi, waqgħat, skoraġġiment. In fatti, ma kienx biżżejjed li tidħol fis-sala tat-tieġ. Kien jiħtieġ li ġġib ruħek b’ċerta manjieri.
“Ħabib, dana kif dħalt hawn m’intix liebes għall-festa?” Din il-parti tistona ftit mal-bqija tas-silta, fejn is-sultan jidher tant ġeneruż, u issa tant aħrax. Fil-fatt din hi parabbola oħra.
San Mattew ipoġġiha hawn għax fil-komunita’ ta’ Antijokja fejn kiteb il-Vanġelu daħlu xi Nsara li ma biddlux ħajjithom. Nisrani tajjeb irid ibiddel ħajtu, jilbes libsa ġdida: “Min jitgħammed ikun qed jilbes lil Kristu” (San Pawl).
Din hi l-libsa tat-tieġ. Ġesu’ llum qed jgħidli biex insaqsi lili nnifsi: “Jien għadni bl-ilbies l-antik tal-vizzjijiet, eċċ jew ħaddant il-Kelma Tiegħu b’tali mod li min iħares lejn l-imġieba tiegħi jara lil Kristu?”
Il-biki u tgħeżżież tas-snien: Dan kien diskors ta’ dak iż-żmien. Mhux Alla li hu kattiv u jikkastiga b’dan il-mod, imma l-bniedem li jagħżel il-loġika tal-kompetizzjoni, tal-poter akkost ta’ kollox, Min jagħmel hekk, żgur se jgħix minn issa f’sitwazzjoni tal-biki u disperazzjoni (tgħeżżież tas-snien).
This parable, like many of Jesus' teachings, speaks to the very essence of our relationship with God and our purpose as followers of Christ. It's a story that unfolds in the context of a vineyard, a place rich with symbolism, where tenants are entrusted with the care of a precious inheritance. As we delve into this parable, we will uncover valuable lessons about our responsibility as stewards of God's gifts, the need for repentance and transformation, and the cornerstone of our faith—Jesus Christ.
Responsibility as Stewards
The parable paints a picture of tenants entrusted with a vineyard by its owner. In many ways, we are like those tenants. God has entrusted us with the care of His creation. We are called to bear fruits of love, kindness, and righteousness in our daily lives. As stewards of God's gifts, it's our responsibility to nurture and share them.
Awareness of Selfishness
Just as the tenants in the parable became consumed by selfishness, greed, and pride, we too can fall into similar traps. Recognizing these tendencies within ourselves is the first step towards transformation. We must strive to overcome these negative traits and align our actions with God's will.
God's Patience and Mercy
One of the most beautiful aspects of this parable is God's boundless patience and mercy. Despite the tenants' wrongdoing, the owner continues to send messengers, and eventually, His beloved Son, Jesus. This symbolizes God's unending efforts to guide us back onto the path of righteousness.
Jesus as the Cornerstone
In the parable, Jesus is referred to as the cornerstone—the foundation upon which our faith is built. Through His life, death, and resurrection, He provides us with the means to be reconciled with God. Our faith revolves around Christ, and we should strive to follow His example in all aspects of our lives.
Bearing Fruits Worthy of Repentance
Our faith isn't just about rituals or attendance at Mass. It's about living out our beliefs through acts of love, compassion, and service to others. We are called to bear fruits worthy of repentance by embodying Christ's teachings in our daily actions.
'Unite & Ignite' Campaign
The "Unite & Ignite" campaign of 'The Call Ministries' resonates with the parable's message. It encourages us to come together as a close-knit faith family and ignite our hearts with the passion for serving God and one another. This unity is essential for the growth of God's kingdom.
Empowering Youth for a Purposeful Journey
Empowering youth is a vital mission. Guiding young individuals to discover their purpose and talents ensures the continuity of God's work. It's our responsibility to provide them with the support and guidance they need on their faith journey.
Living Out Our Faith
As we reflect on the Parable of the Wicked Tenants, let's resolve to be good stewards of God's vineyard. This means cultivating the fruits of faith, love, and righteousness in our lives. It means living out our faith in tangible ways, just as Jesus did.
Following Christ's Example
Finally, we are encouraged to follow the example of Jesus Christ. His life and teachings provide the blueprint for how we should live. Let us strive to emulate His love, compassion, and selflessness in all that we do.
In closing, may God bless you abundantly as you embark on your journey to cultivate the fruits of faith. Let us unite as a faith community, ignite our hearts with passion, and be steadfast in our commitment to follow Christ's teachings. By doing so, we can ensure that the vineyard of God's kingdom continues to flourish for generations to come.
F’dak iż-żmien Ġesù qal lill-qassisin il-kbar u lix-xjuħ tal-poplu: “Isimgħu parabbola oħra: Kien hemm wieħed, sid ta’ għalqa, u ħawwilha bid-dwieli; tellgħalha ħajt tas-sejjieħ madwarha, ħaffer magħsar fiha, u bnielha torri; u qabbilha lil xi bdiewa. U siefer f’art oħra.
Meta wasal żmien il-frott, bagħat il-qaddejja tiegħu għand dawk il-bdiewa biex jiġbrulu l-frott li kien imissu. Iżda l-bdiewa qabdu lill-qaddejja, u lil wieħed sawtuh, lil ieħor qatluh, u lil ieħor ħaġġruh. Reġa’ bagħtilhom qaddejja oħra, aktar minn qabel, u għamlulhom l-istess.
Fl-aħħar bagħtilhom lil ibnu. “Minn ibni jistħu”, qal. Iżda kif raw lil ibnu l-bdiewa bdew jgħidu bejniethom: “Ara l-werriet! Ejjew noqtluh, biex il-wirt tiegħu niħduh aħna”. Qabduh, xeħtuh ’il barra mill-għalqa u qatluh. Issa sid l-għalqa x’jagħmlilhom lil dawk il-bdiewa meta jiġi?”. Qalulu: “Jeqridhom bla ħniena, ta’ ħżiena li huma, u l-għalqa jqabbilha lil bdiewa oħra li jroddulu l-frott fi żmienu”.
Qalilhom Ġesù: “Qatt ma qrajtu fl-Iskrittura li: ‘Il-ġebla li warrbu l-bennejja saret il-ġebla tax-xewka; bis-saħħa tal-Mulej seħħ dan: ħaġa tal-għaġeb f’għajnejna’?
Għalhekk ngħidilkom li s-Saltna ta’ Alla tittieħed mingħandkom u tingħata lil ġens li jagħmel il-frott minnha”.
Il-Kelma tal-Mulej.
Illum għandna parabbola oħra fuq id-dwieli. Għaliex Ġesu’ ma jużax frotta oħra? Għax il-Lhud mill-ewwel kienu jifhmu li qed jirreferi għall-poplu ta’ Israel. Il-profeti dejjem għallmu li l-poplu Lhudi kien bħal għalqa tad-dwieli li Alla kien ħawwel bl-ikbar galbu u kura.
Wieħed kien jistenna li dawn id-dwieli jipproduċu għeneb b’saħħtu u ħelu li jagħmel inbid mill-ifjen. “Il-maħbub tiegħi kellu għalqa tad-dwieli u ħawwel fiha dwieli mill-aħjar….stennieha tagħmel għeneb tajjeb imma kull ma għamlet kien għeneb qares” (Isaija 5.1-2). “Int qlajt dielja mill-Eġittu, warrabt il-ġnus biex tħawwel lilha…. Meddet sal-baħar il-friegħi tagħha, sax-xmara (Ewfrate) ż-żraġen tagħha” (Salm 80. 9-12). Din l-għalqa hi Israel. Wara li Alla tant ħabb u ħa ħsieb dan il-poplu, stenna l-frott minn għandhom.
Ġesu’ kien jafhom sew dawn is-siltiet tal-Antik Testment. Fil-parabbola jerġa’ jelenka l-premura, l-imħabba u l-ħeġġa li għandu Alla għad-dielja Tiegħu, li issa m’għadhiex biss Israel imma l-Komunita’ Nisranija kollha:
“tellgħalha ħajt tas-sejjiegħ madwarha”. Alla kien jipproteġi l-poplu Tiegħu kontra l-mentalita’ pagana u ħajja immorali billi tah il-Kelma Tiegħu, it-Torah biex tiggwidah.
“ħaffrilha magħsar fiha” biex l-għeneb ikun jista’ jsir inbid." Dan ifisser li Alla jrid li l-poplu Tiegħu ikun ferħan u dejjem festiv.
“u bnielha torri”. Dan kien iservi biex il-ħaddiema jkollhom fejn jistrieħu. Kien hemm ukoll post fejn jaħżnu l-għeneb sakemm jingħasar. Il-bejt, imbagħad, kien il-post minn fejn jgħassu l-għalqa. Jirreferi għal meta Alla jħares u jindokra l-poplu Tiegħu fil-waqt li jitgħaxxaq bihom u bil-ħidma tagħhom.
“Is-sid qabbilha ‘l xi bdiewa u siefer f’art oħra.” Kienet komuni li sid sinjur ikollu negozju f’art oħra, u jmur jieħu ħsiebu sakemm l-għeneb jikber u jimmatura.
Dil-parabbola kienu qed jisimgħuha l-mexxejja tal-poplu. In-nies l-oħra preżenti mill-ewwel intebħu li Ġesu’ kien qed jirreferi għall-obbligu li dawn kellhom biex jieħdu ħsieb u kura tal-poplu kif imiss. Ħasbu li Ġesu’ se jispiċċa billi jfaħħar il-poplu tal-frott li qed joffru lil Alla. Imma Ġesu’ jkompli mod ieħor.
“Meta wasal żmien il-frott …. il-bdiewa qabdu l-qaddejja, u lil wieħed sawtuh, lil ieħor qatluh, u lil ieħor ħaġġruh.” Biex nifhmu sew il-messaġġ tal-parabbola jiħtieġ insaqsu: “Għaliex il-bdiewa għamlu hekk?” Għax ipproduċew għeneb qares u l-qaddejja ċanfruhom.
Jiġifieri, Alla bagħat lill-profeti Tiegħu lil Israel, u, meta dawn raw li l-mexxejja tal-poplu mhux qed jiggwidaw lin-nies kif ried Alla, ċanfruhom: “Mhux qed tipproduċu l-frott meħtieġ mill-għalqa tad-dwieli li fdalkom f’idejkom il-Mulej.” Il-mexxejja, minn flok ikkoreġew ruħhom, heddew lill-profeti: “Itilqu ‘l hemm. Aħna se nkomplu nagħmlu kif dejjem għamilna.”
Illum Ġesu’ qed iċanfar il-mexxejja ta’ żmienu: “Għadkom twebbsu raskom u toffru għeneb qares kif għamlu ta’ qabilkom: ‘Xbajt mis-sagrifiċċji tal-bdabad ….. ma niflaħx għall-ħażen flimkien mal-festi…..Ukoll jekk tkattru t-talb jien ma nismagħkomx, għax idejkom mimlija demm’.(Isaija: 1. 10-16).” Dawn kienu jsikktu l-kuxjenza mid-delitti tagħhom billi jaħarqu annimal u joffruh lil Alla. B’hekk jaħdmu l-għalqa biex jieħdu l-frott li jaqbel lilhom u mhux li jogħġob lil Alla. Il-profeti li ċanfru dan l-aġir batew: Urija qatluh bix-xabla, Ġeremija tefgħuh f’bir, u Żakkarija ħaġġruh fil-bitħa tat-Tempju.
Alla baqa’ jibgħat il-profeti Tiegħu, anki fi żmienna. Il-profeta jingħaraf (a) għax ma jfittixx profitt personali; (b) iħabbar il-messaġġ ċar u tond, anki jekk jopponuh xi Nsara li moħħhom fid-devozzjonijiet esterni biss u xejn spiritwalita’; (ċ) għax moħħu biss biex iservi; (d) għax għall-Vanġelu anki jissogra ħajtu.
“Fl-aħħar bagħat lil ibnu.” Mhix ħaġa loġika li tibgħat ‘l ibnek waħdu u bla protezzjoni. Alla bagħat lil ibnu bħal ħaruf qalb l-ilpup għax ma setax jagħmel mod ieħor. Minn għand il-bdiewa Alla ried jitlobhom il-frott li hu l-imħabba. U l-imħabba ma tistax tingħata bil-fors jew bil-forza, imma bl-eżempju, bil-konvinzjoni, u billi jurihom liema hu l-frott awtentiku.
Dil-parabbola tgħodd għall-mexxeja tal-lum ukoll. Kull min għandu xi tip ta’ kariga jrid joqgħod attent li ma jwarrabx lil Kristu biex imexxi kif jidhirlu hu. Per eżempju: (a) min fid-diskors jew omelija jibdel id-diskors tal-Vanġelu u jrattbu ftit għax ikun iebes wisq; (b) min jagħmel kompromess mad-diċeriji tal-lum biex ikun popolari; (ċ) min jilgħab bid-diskors fuq l-abort, ewtanasja, friżar tal-embrijuni, eċċ. Dawn ikunu qed ikeċċu ‘l Ġesu’ u jibdluh ma’ prinċipji pagani. Oħrajn jisqħu li l-bniedem tant għamel progress li m’għandux bżonn ta’ Alla. Jista’ jmexxi waħdu. U nafu r-riżultat ta’ dan: gwerer, faqar, qirda tal-ambjent, rgħiba, u nuqqas ta’ sens tal-ħajja.
“Issa s-sid x’jagħmlilhom ‘il dawk il-bdiewa?” Din hi domanda għal dawk fostna li jkeċċu ‘l Kristu minn fosthom. Żgur li aħna nwieġbu bħall-mexxejja tal-poplu: “Jeqridhom. Jixħethom l-infern!” Ġesu’ ma jirraġunax bil-kastig: “Mela ma qrajtux li l-ġebla li warrbu l-bennejja, li ġiet skartata, saret il-ġebla tax-xewka (foundation stone) li fuqha se tinbena dinja ġdida għall-bniedem ġdid?” (Salm 118).
Alla biddel l-att kriminali tal-bnedmin f’ħaġa tal-għaġeb, meraviljuża, kapulavur. Il-ħaruf mogħti f’ħalq l-ilpup se jagħti bidu għal dan l-ordni l-ġdid, saltna ġdida mhux aktar tal-annimali salvaġġi imma ta’ mħabba u paċi fost il-bnedmin. Mela, ma naqtgħux qalbna meta naraw tant ħażen madwarna, għax meta dan il-ħażen jiġi f’konfront mal-ġebla tax-xewka mhux hi titkisser imma hu. Dan hu messaġġ sabiħ ta’ tama.
.png)
.jpg)
