Have you ever heard a story so incredible it makes you question everything you thought you knew? The birth of John the Baptist is one such tale. Buckle up, because this isn't your average baby shower!
A Miracle on Hold: Imagine a world where prayers take a while to be answered. That's the reality Elizabeth and Zechariah faced. Elizabeth, past child-bearing age, longed for a son. Zechariah, a priest, doubted the angel's message promising a child. As punishment, he was struck mute. Talk about an awkward silence!
But wait, there's more! Elizabeth defied tradition and received a divine message about the baby's name: John. Zechariah, still unable to speak, confirmed this through writing. Guess what? His speech miraculously returned! Can you imagine the look on everyone's faces?
Whispers in the Hills: News travels fast, especially when it involves a miracle baby and a speechless priest regaining his voice. Fear and excitement rippled through the Judean hills. People wondered, "What kind of child could cause such a stir?" One thing was clear: John was destined for greatness.
The Power of Names: In those times, names held weight. John, meaning "God is gracious," wasn't a random choice. It signified Elizabeth's unwavering faith and the divine plan unfolding.
So, what does this story mean for us today? Maybe it's a reminder that miracles can happen, even when we least expect them. Maybe it's about trusting our intuition, like Elizabeth did. Or perhaps it's about the power of names – the labels we give ourselves and others can shape our destinies.
What are your thoughts? Did this story spark your curiosity? Share your interpretations and what resonates most with you in the comments below! Let's keep the conversation going!
Darba, filgħaxija, Ġesù qal lid-dixxipli tiegħu: “Ejjew naqsmu għax-xatt l-ieħor”. Ħallew in-nies, u ħaduh magħhom kif kien fid-dgħajsa; u marru miegħu dgħajjes oħra.
U qam riefnu kbir, u l-mewġ beda tiela’ għal ġod-dgħajsa, hekk li kienet ġa bdiet timtela bl-ilma. Hu kien fil-poppa, rieqed fuq imħadda. Qajmuh u qalulu: “Mgħallem, dan qisu mhu xejn għalik li aħna se nintilfu?”.
Imbagħad qam, ordna lir-riħ u qal lill-baħar: “Iskot! Biżżejjed!”. U r-riħ waqaf u waqgħet kalma kbira. U qalilhom: “Dal-biża’ kollu għaliex? Mela ma għandkomx fidi?”.
U qabadhom biża’ kbir, u bdew jgħidu lil xulxin: “Dan min hu, mela, biex saħansitra r-riħ u l-baħar jisimgħu minnu?”.
Min jisma’ r-rakkont tal-lum fejn Ġesu jsikket it-tempesta, għandu mnejn isaqsi xi domandi. Tajjeb li jitwieġbu biex ma nitilfux ir-rikkezza ta’ din il-paġna tal-Bibbja.
(i) Ġesu qatta’ dak il-jum jipprietka bil-parabboli taż-żerriegħa. Filgħaxija, minn flok qal lid-dixxipli jmorru jieklu u jistrieħu, qal: “Ejjew naqsmu għax-xatt l-ieħor.” Żgur li d-dixxipli qalu bejnhom u bejn ruħhom: “X’se mmorru nagħmlu bil-lejl f’post li ma nafux?”
(ii) Il-baħar tal-Galilija (21Km x 11Km) hu kenni qisu bejta mdawwar bl-għoljiet. Id-dixxipli kienu jafuh sew dan il-baħar u, li meta jqum ir-riħ, dan mhux se jkun qawwi ħafna. Mela x’kienet din it-tempesta li bdiet thedded li tgħarraq id-dgħajsa tad-dixxipli?
(iii) Il-mewġ kien għoli u beda dieħel fid-dgħajsa. B’dak ir-raxx tal-ilma u ċċaqlieq tad-dgħajsa, kif jista’ jkun li Ġesu baqa’ rieqed?
Mela jidher ċar li Mark jikteb dawn id-dettalji għax irid itina tagħlim tejoloġiku, b’xi kliem u frażijiet iservu ta’ simbolu għal xi ħaġa oħra.
“Filgħaxija” – għax Ġesu qed joqrob lejn tmiem il-missjoni tiegħu li seħħet ‘bi nhar’. Issa wasal il-lejl fejn se jħalli lid-dixxipli jkomplu huma l-ħidma tiegħu.
Jiħtieġ imorru “ix-xatt l-ieħor”, jiġifieri in-naħa tal-pagani fejn se jsibu nies maħkuma mix-xitan, egoiżmu, inġustizzji, regħba u gideb li jwasslu għal soċjeta’ diżumana. (In fatti, l-għada nsibu lil Ġesu jikkumbatti ma mxajtan).
Dil-kwalita’ ta’ soċjeta’ tad-dinja antika jiħtiġilha l-preżenza tad-dixxipli li jwasslulha l-Vanġelu. Dan għandu l-qawwa li jkeċċi minnha dawn ix-xjaten biex terġa’ ssir umana.
“Ħaduh magħhom kif kien,” għax Ġesu qed joqrob lejn it-tmiem tal-missjoni tiegħu.
“…u marru miegħu dgħajjes oħra.” Id-dgħajsa hi simbolu tal-Knisja. Fi Knisja Gotika wieħed jara n-navi f’forma tal-pruwa ta’ dgħajsa arbulata. Mela “d-dgħajjes l-oħra” huma l-komunitajiet Insara li bdew jinbtu mal-erbat irjieħ tad-dinja.
Nafu ċar li min iħaddan il-prinċipji tad-dinja l-antika jirribbella u jagħmel gwerra lid-dixxipli f’kull żmien. Dawn l-irwiefen u tempesti qliel jaslu saħansitra biex joqtlu xi wħud mid-dixxipli. Fejn jersaq Ġesu u l-Vanġelu tiegħu jieqfu l-irwiefen u tikkalma t-tempesta.
Alla hu l-unika wieħed li jista’ jiddomina dawn il-qawwiet kaotiċi. Hawn min jaqta’ qalbu meta jara tant ħażen fid-dinja inkluż fil-Knisja stess. Niftakru li d-dgħajsa ta’ Pietru għaddiet minn burraxki ferm akbar minn dawn matul is-sekli, imma xorta għadha sħiħa, bil-wegħda ta’ Ġesu, “Jien nibqa’ magħkom sal-aħħar.”
“Hu kien fuq il-poppa rieqed,” imma d-dixxipli riedu jsolvu l-problema b’ħilithom biss! L-irqad ta’ Ġesu hu simbolu tal-mewt (Għall-aħbar li Lazzru kien miet, Ġesu jgħid lid-dixxipli, “Lazzru rieqed”).
Il-kelma użata għall-imħadda (proskefalaion) hi l-istess kelma li kienu jużaw għal dik li kienu jpoġġu taħt ras il-mejjet. Mela d-dixxipli insew li Ġesu kien magħhom, kif ġieli nagħmlu aħna, għax nafu li miet, irxoxta u tela’ s-sema; mela, m’għadux hawn iżjed. Dan raġunar ħażin u nuqqas ta’ fidi.
Ġesu għadu magħna (Immanuel) imma ma nistgħux narawh bħala dak Ġesu ta’ Nazaret il-mastrudaxxa. Bil-fidi aħna nemmnu li qiegħed preżenti ħdejna l-ħin kollu u b’mod straordinarju fl-Ewkaristija.
F’Emmaws Ġesu mexa maż-żewġ dixxipli imma ma ntebħux bih. Ħin minnhom raw ‘raġel’ li qagħad jispjegalhom l-Iskrittura. Appena għarfuh fil-qsim tal-ħobż, ma rawhx iżjed, imma Hu ma telaqx. Baqa’ hemm fl-Ewkaristija. Issa wkoll illum, qed narawh jipprepara d-dixxipli biex jibdew jidraw li jagħrfu l-preżenza tiegħu mhux aktar bħala dak Ġesu qabel il-mewt tiegħu, imma bħala Kristu l-irxoxt.
Il-poppa - kienet post it-tmunier, u f’din it-tempesta Ġesu jidher li ma jimpurtahx x’qed jiġri. Kif ġieli nħossu aħna meta, l-aktar f’xi żmien diffiċli, naħsbu li Alla ħalliena għal rasna. U mhux ħaġa kbira li nduru lejh u ngħidulu: “Dan qisu mhu xejn għalik li se nintilfu? Meta se tgħinna?”
Mela meta nsibu ruħna quddiem burraxki f’ħajjitna, fil-familja, piki fil-Knisja, bir-raġun insaqsu: “Fejn int, Mulej? Kemm se ddum tinsini?”
Din hi mistoqsija valida għax tagħti bidu għal djalogu m’Alla, li jwassalna biex ngħidu mas-salmista: “La taħbix wiċċek minni” (Salm 13). Dawn huma l-iljieli tagħna ta’ tbatija, ta’ tradiment, ta’ abbandun. Alla jippermetti dawn il-ħwejjeġ għax jaf li, dment li nħaddnu lil Kristu u l-Vanġelu tiegħu, se noħorġu rebbiħin u aktar qawwijin minn qabel.
“Dal-biża’ kollu għaliex? Mela m’għandkomx fidi?” It-talba magħmula se tiġi mismugħa: “Iskot! Biżżejjed! X’jiġifieri bżajtu li d-dgħajsa ta’ Pietru se tegħreq? Mela din hi d-dgħajsa tagħkom?
Din hi d-dgħajsa tiegħi, u żgur u qatt mhu se nħalliha tintilef. Inkompli ninsisti li jien se nibqa’ għal dejjem ma’ din id-dgħajsa u ma’ kull min ibaħħar fiha.”
F’dak iż-żmien, Ġesù qal lill-kotra tan-nies: “Is-Saltna ta’ Alla hi bħal meta raġel ikun xeħet iż-żerriegħa fl-art. Rieqed jew imqajjem, billejl jew binhar, iż-żerriegħa tinbet u tikber, bla ma jaf kif. L-art trodd minnha nfisha l-ewwel il-barma, imbagħad is-sbula, imbagħad il-qamħ mimli fis-sbula. U meta l-frott isir, malajr il-bidwi jmidd idu għall-minġel, għax ikun wasal żmien il-ħsad”.
U qal: “Ma’ xiex sejrin inqabbluha s-Saltna ta’ Alla, jew b’liema parabbola nfissruha? Qisha żerriegħa tal-mustarda; din meta tinżara’ fil-ħamrija, hi l-iċken fost iż-żrieragħ kollha fuq l-art; imma wara li tinżara’ tikber u ssir l-akbar waħda fost il-ħxejjex kollha, u toħroġ friegħi wesgħin, hekk li l-għasafar tal-ajru jkunu jistgħu jistkennu għad-dell tagħha”.
B’ħafna parabboli bħal dawn kien ixandrilhom il-kelma, kif kienu jistgħu jifhmuha huma, u mingħajr xi parabbola ma kienx ikellimhom; imma lid-dixxipli tiegħu, meta kien ikun waħdu magħhom, kien ifissrilhom kollox.
Il-Kelma tal-Mulej
Ġesu jkompli jfiehem is-Saltna t’Alla permezz tal-parabboli. Ġa qal dik tal-bidwi li ħareġ jiżra’ u ż-żerriegħa waqgħet f’diversi postijiet fl-għalqa. Min dan joħroġ li ż-żerriegħa hi l-Kelma t’Alla li jiħtieġ li tinżera’ f’qalb il-bnedmin. Illum naqraw żewġ parabboli oħra. L-ewwel waħda nsibuha f’Mark biss.
“..iż-żerriegħa tinbet u tikber bla ma jaf kif.” B’dan Ġesu ried jagħti risposta għal xi domandi li għamlu l-appostli, l-ewwel Insara u li anki aħna nagħmlu llum: Dil-kelma miżrugħa se tagħmel frott jew le?
Matul iż-żmien, it-tixrid ta’ dil-kelma swiet għal xi ħaġa? Bir-riformi li saru fil-Knisja biex tkun aktar effikaċi, f’hiex wasalna? U jien, wara li ilni tant nismagħha dil-kelma, għaliex għadni l-istess? Għaliex jgħaddi tant żmien biex naraw xi effett ġdid tagħha? Ma jistax isir xi ħaġa biex diż-żerriegħa tikber malajr, e.g. nagħmlu kompromess mal-pubbliċita’ moderna bir-riskju li ninponu fuq in-nies biex jaċċettawha? Fuq min jiddependi l-frott tagħha, fuq il-predikaturi?
“Is-Saltna t’Alla” hi s-saltna ġdida ta’ mħabba. Mhiex is-saltna antika tal-vjolenza u egoiżmu. Mela din tikkonċerna l-ħajja t’issa. Imbagħad tilħaq il-milja tagħha wara l-mewt.
Għalissa Ġesu jridna nikkonċentraw fuq soċjeta’ ġdida ta’ mħabba u maħfra fost il-bnedmin kollha. Il-Persuna u l-Kelma tiegħu qed joffru alternattiva għal ħajja totalment umana. Din trid tiġi attwata issa, f’dil-ħajja.
Dil-parabbola fiha tlett partijiet:
(i) “Raġel xeħet iż-żerriegħa fl-art”. Ir-raġel hu Ġesu. Warajh hemm id-dixxipli ta’ żmienu u tal-lum. Għax anki aħna fdati b’dil-missjoni tat-tixrid tal-Kelma. Kurjuż il-verb “xeħet” mhux żera’, i.e. waddab fejn ġie, ġie.
Dan ifisser li dil-kelma hija għal kulħadd, u mhux għal xi roqgħa jew lok partikulari. Imma hekk se tagħmel frott? Hawn niġu għall-messaġġ tal-lum: min ixerred il-Kelma jrid jemmen fiha u fil-qawwa tagħha. Anki meta din tiltaqa’ ma’ ħafna tfixkil.
F’għalqa Lhudija wieħed kien isib ħafna ġebel, ħurrieq, ħaxix ħażin u min jgħaddi jgħaffeġ fuq il-miżrugħ. Ix-xita kienet skarsa wkoll. Id-dixxiplu jirbaħ dawn id-diffikultajiet dment li jemmen li l-Kelma hi effikaċi.
Dan jgħodd għas-saċerdoti u lajċi mpenjati li jiltaqgħu ma’ ħafna ostakli fit-tixrid tal-Kelma u jaħbtu jaqtgħu qalbhom. Jirbħu dan l-iskoraġġiment jekk ikollhom fiduċja sħiħa fil-qawwa tal-Kelma. Din il-fiduċja rridu nikkultivawha sew għax inkella nintilfu fuq ħafna devozzjonijiet li, għalkemm jikkumplimentaw il-Kelma, jistgħu jieħdu post it-tixrid tagħha. g. dawk li jaħdmu għall-paċi iqiegħdu l-prinċipji tal-Vanġelu fuq nett, jew jadottaw kriterji tal-bnedmin, biex jimxu mal-kurrent jew għax m’għandhomx fiduċja sħiħa fil-Kelma?
“ iż-żerriegħa tikber bla ma jaf kif.” Fil-ħamrija ż-żerriegħa ma tidhirx aktar. Katekist jagħti lezzjoni. X’jiġri minnha fil-qlub tat-tfal ma jiddependix aktar minnu imma mill-qawwa tal-Kelma. Jista’ jaħseb li l-Kelma ntilfet u kollox baqa’ kif kien. Dan jista’ jiġri lis-saċerdoti u l-ġenituri wkoll. Dawn jiħtieġ li ma jistennewx l-effet tal-Kelma immedjatament, għax din trid tinbet, trabbi l-għeruq u tikber. Dan jieħu ż-żmien.
“Rieqed jew imqajjem.” Il-bidwi ma joqgħodx iħares lejn il-pjanta tikber b’idu f’idu. Jaħdem jew jorqod iħalli l-pjanta tikber waħedha. Anki aħna rridu nagħmlu l-istess, bil-fiduċja li din għandha fiha qawwa Divina.
“Tinbet, tikber..il-qamħ mimli fis-sbula,,,il-frott isir…ħsad.” B’dawn id-dettalji kollha Ġesu juri x-xhur li jridu jgħaddu biex naslu sal-ħsad. Dan jiħtieġ paċenzja, fiduċja u fidi fil-qawwa tal-Kelma. Iridna wkoll nikkontemplaw dal-miraklu tan-natura:
“Int tnibbet…il-ħxejjex li bihom jinqeda l-bniedem, biex joħroġ il-ħobż mill-art li jsaħħilhom qalbhom” (Salm 104, 13).
“La min jiżra’ la min jaħsad hu xi ħaġa, imma Alla hu li jkabbar” (Kor.).
Jista’ jkun li predikatur jispjega l-Kelma aħjar minn ieħor. Imma, la darba tkun inżergħet, sta għall-qawwa tal-Kelma biex tagħti l-frott. Alla se jieħu ħsieb ikabbarha. Forsi għal xi wħud tidher fjakka quddiem tant ħażen fid-dinja. Dawn jippretendu riżultat mill-ewwel.
Ġesu llum iwissina: “Temmen fil-qawwa Divina tal-Kelma? Mela xerridha, imma stenna bil-paċenzja, għax din tagħmel il-frott f’waqtu.”
“Meta l-frott isir….ikun żmien il-ħsad.” Qed ngħixu ħajja mgħaġġla, kollox bis-“sell-by date”. Irridu riżultati malajr. Diż-żerriegħa, dil-Kelma trid tagħti ċans lill-bniedem biex jagħmel l-għażliet tiegħu, u żmien itwal biex dawn l-għażliet jimmaturaw. Hekk id-deċiżjoni aħħarija tkun soda u tajba.
Ġenitur m’għandu qatt jaqta’ qalbu minn ibnu għax it-tagħlim li jtih fi tfulitu hemm jibqa’, u se jsibu utli 10 jew 20 sena wara.
“Mustarda.” Il-Lhud kienu jqabblu s-Saltna t’Alla ma ċedru tal-Lebanon. Ġesu jaħsadhom bil-kliem: “Iż-żerriegħa tal-mustarda hi l-iċken waħda.” Hi proverbjali li minn tant ċokon tisplodi fi pjanta ta’ żewġ metri fi staġun wieħed. Imbagħad issir l-akbar waħda fost il-ħxejjex.
Ma ssirx siġra bla xi ċedru. B’dan Ġesu ried ineħħi l-ideja li s-Saltna t’Alla għandha xi kobor glorjuż bħal xi mperu dinji. Għalhekk iqabbilha ma’ ħaxixa komuni li tikber kuljum fil-ġnien tad-dar. Din m’għandhiex kobor minn barra għax tikber fil-qalb tal-bniedem. Din saltna li ma titkejjilx bin-numri. Min jista’ jgħodd kemm nies aċċettawha u qed jgħixuha? Anki t-trasformazzjoni fil-bniedem issir minn ġewwa.
“Kieku jkollkom fidi mqar daqs żerriegħa tal-mustarda, tqanqlu l-muntanji.”
“L-għasafar ta’ l-ajru” kienu l-pagani li kienu jfixklu l-Lhud fir-reliġjon tagħhom. Issa anki dawn se jiġu aċċettati fil-friegħi ta’ din ix-xitla.
Have you ever felt like everyone around you just doesn't get it? Maybe you've poured your heart into something you believe in, only to have people question your sanity. Well, guess what? Even Jesus faced that.
Today, we're looking into Mark 3:20-35, where things get a little heated for Jesus. His family thinks he's gone off the deep end, and the teachers of the law are accusing him of being demon-possessed. Sound familiar?
Facing Criticism and Doubt
Let's be honest, criticism stings. It can make us question ourselves and even our faith. Here, Jesus is surrounded by people who should know him best, his family, and yet they completely misunderstand him. Imagine the disappointment, the feeling of being unheard.
The teachers of the law are another story. They're supposed to be religious authorities, and yet they're attacking Jesus with accusations. This can be even more confusing. How can you trust your faith when even the "experts" seem to be against you?
But here's the thing: Jesus doesn't crumble. He doesn't doubt his purpose. He responds by explaining that true family isn't about blood, but about those who are doing God's will. He exposes the lies of the teachers of law and clarifies his message.
How to Resist Criticism and Doubt
So, how do we can resist criticism and doubt when they come our way?
Here are a few things to keep in mind:
Know your foundation: Just like a strong building needs a solid foundation, our faith needs a strong foundation. Ground yourself in scripture, in prayer, and in a strong community of believers.
Don't be afraid to speak up: Jesus didn't shy away from explaining himself. If someone criticizes your faith, don't be afraid to explain what you believe and why. Do it respectfully, but confidently.
Find your tribe: Surround yourself with people who will support and encourage you in your faith. Having a strong community can make a huge difference when you're facing criticism.
Focus on God's will: Ultimately, we are here to serve God, not people. If you're following God's will, then the criticism and doubt don't matter as much.
Conclusion
Life is messy. There will be times when people doubt you, even criticize your faith. But remember, Jesus faced the same challenges. Stay rooted in your faith, find your support system, and focus on what truly matters: following God's will. And hey, if Jesus could get through it, so can you!
F’dak iż-żmien, Ġesù, flimkien mad-dixxipli tiegħu, mar id-dar, u l-kotra reġgħet inġemgħet, hekk li anqas biss setgħu jieklu. Qrabatu, malli semgħu, ħarġu biex iżommuh, għax qalu li tilef moħħu. Il-kittieba li kienu niżlu minn Ġerusalemm bdew jgħidu: “Dan għandu fih lil Begħelżebul u bis-saħħa tal-Prinċep tax-xjaten qiegħed ikeċċihom ix-xjaten”.
Hu sejħilhom lejh u beda jkellimhom bil-parabboli: “Kif jista’ x-Xitan ikeċċi x-Xitan? Jekk saltna tinqasam fiha nfisha, dik is-saltna ma tistax iżżomm wieqfa. U jekk familja tinqasam fiha nfisha, dik il-familja ma tistax iżżomm wieqfa. Li kieku mela x-Xitan qam kontra tiegħu nnifsu u nfired, ma kienx jista’ jżomm sħiħ, imma jkun wasal fit-tmiem. Ħadd ma jista’ jidħol fid-dar ta’ wieħed qawwi u jaħtaflu ġidu jekk qabel ma jkunx rabat lil dak il-qawwi; imbagħad id-dar jaħtafhielu żgur.
Tassew ngħidilkom, kollox jinħafrilhom lil ulied il-bniedem, id-dnubiet u d-dagħa kollu li jidgħu. Imma min jieqaf lill-Ispirtu s-Santu ma jkollu qatt maħfra; jibqa’ ħati għal dejjem”. Għax kienu qalu: “Għandu fih spirtu ħażin”.
Darba ġew ommu u ħutu, baqgħu barra u bagħtu jsejħulu. Dak il-ħin kien hemm ħafna nies bilqiegħda madwaru, u qalulu: “Ara, ommok u ħutek qegħdin hemm barra u jriduk”. U hu weġibhom: “Min huma ommi u ħuti?” Imbagħad dawwar ħarstu fuq dawk li kien hemm madwaru bilqiegħda, u qal: “Dawn, ara, huma ommi u ħuti. Kull min jagħmel ir-rieda ta’ Alla, dak huwa ħija, u oħti, u ommi”.
Il-Kelma tal-Mulej
Is-silta tal-lum toħodna fil-bidu tal-ħajja pubblika ta’ Ġesu’. Kien f’dar Kafarnahum mimlija nies li, tant kienu qed jissaħħru bi kliemu, li nsew imorru jieklu. F’Nazaret qrabatu, minn flok ferħu b’dan, bdew jinkwetaw fuqu.
F’San Mark Kapitlu 2 insibu ħames drabi fejn Ġesu’ xellef difru mal-Iskribi u l-Fariżej:
(i) Stqarr li seta’ jaħfer id-dnubiet mhux skont ir-riti tagħhom.
(ii) Beda jiekol mal-pubblikani u midinbin li għalihom kien skandlu.
(iii) Beda jittraskura l-preċetti tas-Sibt.
(iv) Ifejjaq apposta s-Sibt biex jurihom li l-imħabba hija aqwa minn xi tradizzjoni. Din ħaduha bħala provokazzjoni.
(v) Jaħsad anki l-Apppostli meta jgħid: “Mhux dak li jidol fil-bniedem iniġġsu, imma dak li joħroġ minn qalbu: għira, mibegħda, eċċ.” B’dan Ġesu’ stqarr li l-ikel kollu hu tajjeb. Dan jikkanċella paġni tal-Levitiku fejn insibu lista ta’ ikel li jniġġes.
Bniedem li jgħid ħaġa bħal din li qatt ma nstemgħet qabel, bil-fors li hu midgħi u li għandu xitan ġo fih. Qrabatu ħasbu li beda jitlef rasu biex qed ipoġġi ħajtu fil-periklu. Għalhekk marru biex jaqbduh u jeħduh lejn Nazaret biex jipperswaduh jimxi mal-kurrent tat-tradizzjonijiet tagħhom.
Kien mingħalihom li qed juru kemm iħobbuh, imma fil-fatt riedu jibblukkaw l-għażliet li ried jagħmel.
Il-messaġġ hu: aħna li nħobbu ‘l Ġesu’ rridu noqogħdu attenti li ma nagħwġu l-ebda kelma mit-tagħlim tiegħu. Fl-istorja tal-Knisja nsibu ħafna nies mimlija żelu għal Kristu imma li, meta ħasbu li ċertu diskors mhux se jinżel tajjeb mal-kotra, raw kif għawġuh biex jinżlilhom għasel; eżempju ta’ dan hu dawk li ma aċċettawx il-bidliet tal-aħħar Konċilju għax riedu jibqgħu imwaħħlin mat-tradizzjonijiet. Mingħalihom kienu qed jaqbżu għall-Knisja.
Fil-fatt kienu qed jibblukkaw l-Ispirtu li ried li l-Knisja timxi ‘l quddiem.
Min iħaddan il-Vanġelu kif inhu, jrid jistenna jkun meqjuż miġnun għax imur kontra l-loġika tas-sens komun. Bħal Pietru li ma riedx li Ġesu’ jmur għall-mewt. Jew Ġwanni u Ġakbu li riduh jibgħat in-nar fuq is-Samaritani. Dawn kienu konvinti li qed jiddefendu l-kawża ta’ Kristu. Fil-fatt kienu qed jopponuha.
Jekk il-Vanġelu li nxandru ma jitqies pazzesk min-nies tad-dinja hemm ċans li mhux qed inxandruh sħiħ jew sew kif inhu.
Il-kittieba ndunaw li Ġesu’ ma kienx miġnun, anzi għarfu li dak li kellu f’moħħu kien perikoluż għar-reliġjon u għas-soċjeta’. Qabel ma waslu l-qraba biex jeħdu ‘l Ġesu’ Nazaret, niżlu l-kittieba minn Ġerusalem u xlewh li għandu xitan fih li jtih is-saħħa li jkeċċi x-xjaten.
Għal sekli sħaħ, il-Lhud kienu jemmnu li l-ħażen kollu tad-dinja hu opra ta’ qtajja ta’ spirti ħżiena taħt it-tmexxija ta’ Begħelżebul, isem li ġej minn alla tal-Filistej li jfisser “alla tad-dubbien.”
Taħtu kellu sitt (numru tal-imperfezzjoni) kmandanti li kienu jmexxu l-bqija tax-xjaten. Dawn mhumiex ħlief l-inkarnazzjoni tal-ħażen: uħud ixerrdu vjolenza, oħrajn l-għira, eċċ. Hemm ukoll grupp li jxerred il-mard u d-disgrazzji.
Ġesu’ jkellem lill-Lhud b’dan il-lingwaġġ biex ifiehem id-differenza bejn is-saltna t’Alla u tax-xitan.
Tal-ewwel tissielet favur il-bniedem, il-ħajja u l-ferħ; it-tieni tieħu l-bniedem għall-biki, desperazzjoni u mewt:
“Jekk jien inkeċċi x-xitan bil-qawwa ta’ Begħelżebul mela qed taqblu miegħi li r-renju tiegħu maqsum u se jisfaxxa, u dan għaliex waslet fostkom is-Saltna t’Alla u għax din hi aktar qawwija minn dik tax-xitan.”
Il-messaġġ għalina llum: għalkemm jidher li x-xitan qed isaltan f’ħafna nies, QATT m’għandna naħsbu li ħadd ma jista’ jirbaħlu. Dan jista' jnissel fina qtigħ ta’ qalb, ngħidu li ħadd ma jista’ jgħix tajjeb u li s-Saltna t’Alla hija biss ħolma sabiħa.
Mela llum irridu nifħtu widnejna beraħ għalli qed jgħid Ġesu’: “Is-saltna tax-xitan sfaxxat. Kunu membri attivi u ssapportjaw is-Saltna t’Alla, li hi rejalta’ li jista’ jilħaqha kulħadd.”
“Kull dnub jinħafer ħlief min jidgħi bl-Ispirtu s-Santu.” L-ewwel inneħħu l-ideja qadima t’Alla li jikkastiga. Din l-ideja hija dagħwa. Alla jħobb, u daqshekk. Il-maħfra t’Alla taħdem meta lil wieħed jirnexxielu jippurifikah mill-vjolenza (per eżempju) biex b’hekk dan ma jibqax jgħix ta’ lupu selvaġġ u diżuman, imma ta’ bniedem uman normali.
Dan Alla jagħmlu permezz (i) tal-Kelma; (ii) ta’ nies twajba li bil-kliem u bl-eżempju jirriflettu d-dawl Tiegħu; u (iii) għalina li nemmnu, permezz tas-Sagramenti, li bihom aħna nerġgħu niksbu l-umanita’ sħiħa tagħna.
Mela x’inhi d-dagħwa kontra l-Ispirtu s-Santu? Hi meta wieħed jaħseb bħall-kittieba li l-kelma Tiegħu hija djabolika, li taħdem kontra l-ġid tal-bniedem, u li tieħdu għat-telfien. Dan iwasslu biex jirrifjuta li jiġi maħfur u jkompli jwebbes rasu b’atti diżumani. Alla jkun irid jaħfirlu, imma huwa ma jkunx irid.
Ġesu’ hawn mhux qed jgħid li dan it-tali mhu se jikkonverti qatt u se jmur l-infern. Qed iwissina biex noqogħdu attenti biex ma nidħlux f’sitwazzjoni bħal din li ttellifna ħafna snin ta’ ferħ u paċi minn ħajjitna.
“Waslu qrabatu.” Ma daħlux fid-dar. Dawn li qegħdin barra huma simbolu ta’ Israel l-antika. In fatti, San Mark juża’ l-kelma “omm” mhux Marija, biex ifisser Israel bħala omm il-poplu Lhudi.
Dawk li huma ġewwa huma l-familja ġdida ta’ Ġesu’ li se jaċċettaw il-proposta tiegħu għal dinja ġdida.
“Baqgħu barra u bdew isejħulu.” Mhux Ġesu'kellu joħroġ barra, biex jerġa’ lura għat-tradizzjonijiet antiki. Huma kien jiħtiġilhom jidħlu biex jifformaw parti mill-missjoni ġdida tiegħu.
In fatti, xi wħud mill-qraba ta’ Ġesu’, meta tgħammdu, xorta waħda ppruvaw jinponu dawn l-idejat antiki ta’ Israel fuq l-Insara l-ġodda.
Għalhekk Ġesu’ spiċċa biex jgħid: “Min jagħmel ir-rieda t’Alla, dak hu ħija, oħti u ommi. Iva, saħansitra ommi, għax twellidni fi qlub il-bnedmin.”
St. Philip of Agira, a revered figure in both Sicily and Malta, is shrouded in a bit of mystery. There are two main accounts of his life, placing him in either the 1st or 4th century. Despite the uncertainty surrounding the exact details, his legacy as a courageous defender of Christianity is undeniable.
A Saint of Two Eras?
One tradition, attributed to Athanasius of Alexandria, paints Philip as a 1st-century saint, born in Cappadocia (modern-day Turkey) around 40 AD. This account suggests he died a martyr in 103 AD.
The other story, credited to a lesser-known Eusebius, places Philip in the 4th century, the son of a Syrian father and Roman noblewoman. Here, he is said to have lived during the reign of Emperor Arcadius.
Defender of the Faith
Regardless of the exact timing, both narratives depict Philip as a fearless advocate for Christianity. He is believed to have faced persecution for his faith, earning him the title "confessor."
Patron Saint and Powerful Protector
Ħaż-Żebbuġ, Malta: This Maltese town holds St. Philip in high esteem, with a magnificent church dedicated to him.
Agira, Sicily: Similarly, the town of Agira in Sicily considers St. Philip its patron saint, where his supposed relics reside.
Unofficially, the United States Army Special Forces: This association is less documented but acknowledged by the Special Forces Association (SFA).
A Legacy in Stone
If you find yourself in Żebbuġ, Malta, a visit to the Parish Church of St. Philip of Agira is a must. This beautiful church, built in the 14th century, features stunning artwork and a revered silver statue of the saint himself.
The Mystery Endures
While the historical details surrounding St. Philip may be debated, his enduring popularity as a symbol of faith and resilience is clear. So, whether you encounter him in Sicily or Malta, St. Philip of Agira serves as a reminder of the unwavering spirit of those who fight for their beliefs.
Here are some quotes that capture the essence of the Eucharist and its significance in our faith journey:
St. Thomas Aquinas: "The Eucharist is the Sacrament of Love; It signifies Love, it produces Love. The Eucharist is the consummation of the whole spiritual life."
St. John Vianney: "There is nothing so great as the Eucharist. If God had something more precious, He would have given it to us."
Pope Francis: "The Eucharist, although it is the fullness of sacramental life, is not a prize for the perfect but a powerful medicine and nourishment for the weak."
St. Teresa of Calcutta: "When you look at the Crucifix, you understand how much Jesus loved you then. When you look at the Sacred Host, you understand how much Jesus loves you now."
St. Augustine: "Recognize in this bread what hung on the cross, and in this chalice what flowed from His side... whatever was in many and varied ways announced beforehand in the sacrifices of the Old Testament pertains to this one sacrifice which is revealed in the New Testament."
Embracing the Eucharistic Feast
The Eucharist is a profound gift that calls us to live out its transformative power in our lives. By understanding and embracing the teachings of the Church on this sacrament, we can deepen our relationship with Christ and grow in our commitment to living as His disciples. Let us approach the Eucharistic feast with hearts full of gratitude and a desire to be nourished and transformed by the Bread of Life.
The Eucharist holds a central place in Catholic faith, embodying deep spiritual truths and offering profound grace. It is much more than a ritual; it is a powerful encounter with Jesus Christ Himself.
The True Presence of Christ
The Catholic Church teaches that in the Eucharist, Jesus Christ is truly present in the forms of bread and wine. This doctrine of transubstantiation means that while the appearances of bread and wine remain, their essence is transformed into the Body and Blood of Christ. This profound mystery invites us to encounter Christ in a very tangible way during Mass.
A Sacrament of Thanksgiving and Sacrifice
The Eucharist, which means "thanksgiving," commemorates the Last Supper and Christ's ultimate sacrifice on the cross. It is a celebration of gratitude for the salvation Jesus offers and a participation in His self-giving love. Each Mass re-presents the sacrifice of Calvary, allowing us to unite our own lives with Christ's offering.
Source of Grace and Spiritual Nourishment
Receiving the Eucharist is a source of immense grace. It nourishes the soul, strengthens our bond with Jesus, and empowers us to live out our Christian vocation. The grace received in the Eucharist helps us grow in holiness and become more like Christ in our daily lives.
Participation in the Paschal Mystery
By partaking in the Eucharist, we enter into the Paschal Mystery—the passion, death, and resurrection of Jesus. This sacrament makes present the saving events of our faith, allowing us to share in the victory over sin and death. It is a celebration of Christ's triumph and a promise of our own resurrection.
Sign of Unity and Communion
The Eucharist is a powerful sign of unity among believers. It fosters communion not only with Christ but also within the Church community. Sharing the Eucharistic meal binds us together as one body in Christ, strengthening our communal bonds and reminding us of our mission to love and serve one another.
Fl-ewwel jum tal-Ażżmi, meta kienu jissagrifikaw il-ħaruf tal-Għid, id-dixxipli tiegħu qalu lil Ġesù: “Fejn tridna mmorru nħejju biex tiekol l-ikla tal-Għid?”.
Imbagħad hu bagħat tnejn mid-dixxipli tiegħu u qalilhom: “Morru l-belt, u tiltaqgħu ma’ raġel iġorr ġarra ilma. Morru warajh, u għidu lil sid id-dar ta’ fejn tarawh dieħel: ‘Qallek l-Imgħallem: Fejn hi l-kamra tiegħi li fiha nista’ niekol l-ikla tal-Għid mad-dixxipli tiegħi?’. U hu jurikom kamra kbira fuq, imgħammra u lesta. Ħejjulna hemmhekk”.
U d-dixxipli marru u daħlu fil-belt, u sabu kollox kif kien qalilhom hu; u ħejjew l-ikla tal-Għid.
Huma u jieklu, ħa l-ħobż f’idejh, qal il-barka, qasmu, newwilhulhom u qal: “Ħudu, dan hu ġismi”. Imbagħad ħa kalċi f’idejh, radd il-ħajr, u newwilhulhom, u lkoll xorbu minnu. U qalilhom: “Dan huwa demmi, id-demm tal-patt, li jixxerred għal ħafna. Tassew ngħidilkom, li ma nixrobx iżjed mill-frott tad-dielja sa dakinhar li nixrob inbid ġdid fis-Saltna ta’ Alla”.
Imbagħad kantaw is-salmi u ħarġu lejn l-Għolja taż-Żebbuġ.
Il-Kelma tal-Mulej.
Fl-Aħħar Ċena Ġesu’, wara li qasam il-ħobż u offra l-kalċi bl-inbid lid-dixxipli, tahom kmand: “Agħmlu dan b’tifkira tiegħi.” Fl-ewwel sekli, il-komunitajiet kienu jiltaqgħu fid-djar fil-jum imsejjaħ “tax-xemx”, biex jobdu dal-kmand.
Ma kienu jagħmlu l-ebda devozzjoni oħra ħlief dan il-qsim tal-ħobż. Kienu jiltaqgħu madwar il-mejda tal-ikel, f’atmosfera familjari, xejn pompa bħal, eżempju ir-riti tat-Tempju. Kien rit sempliċi, awtentiku u festiv għax kienu konxji tat-tifsira ta’ dak li kienu qed jagħmlu.
Kien piuttost provokattiv ukoll għal dak iż-żmien meta jistqarru li qed jieħdu l-Ġisem u d-Demm ta’ Ġesu’. Mal-medda taż-żmien daħlu xi devozzjonijiet fuq l-Ewkaristija li ċajpru xi ftit is-sinifikat oriġinali ta’ dal-ġest li għamel Ġesu’.
L-aħħar Konċilju reġa’ afferma il-veru sinifikat u, biex aħna nagħmlu hekk ukoll, irridu nerġgħu lura għalli ġara dak in-nhar.
“Fejn tridna nħejjulek l-ikla tal-Għid?” Fl-ewwel jum tal-Ażżmi, l-Lhud kienu jsumu minn dak li mhux permess. Ħobż ażżmu jkun bla ħmira li tifforma ruħha minn għaġna qadima. Mela dis-sawma kienet tfisser: “naqtgħu kull imġieba ħażina tal-passat biex niċċelebraw kif jixraq l-Għid li se jtina spinta għall-ħajja ġdida, ħielsa minn kull skjavitu tad-dnub.”
L-Ewkaristija se tingħata bidu f’dan l-isfond. Kif il-Lhud ifakkru l-bidu tagħhom bħala poplu ħieles, jiġifieri dak in-nhar li telqu mill-Eġittu, hekk l-Insara jiċċelebraw il-festi tal-Għid bħala l-bidu tagħhom bħala l-poplu l-ġdid t’Alla.
Il-punt ta’ riferiment hu l-komunita’ tal-ewwel dixxipli bl-Ewkaristija bħala l-oriġini. In fatti, il-qofol tal-festi tal-Għid hi l-Ewkaristija.
In-Nisrani jipprepara ruħu għal dan b’sawma twila biex jeħles minn kull jasar tad-dnub. Suppost jagħmel hekk qabel kull tqarbina.
Fis-silta tal-lum naraw kemm kienet importanti għal Ġesu’ din l-ikla bil-mod dettaljat kif xtaq li jippreparaw għaliha d-dixxipli. Kien jaf li Ġuda baqa’ mwaħħal mat-tagħlim tar-Rabbini. Dan għaraf li Ġesu’ se jriegħed dawn l-istrutturi mill-pedament.
Mela hemm bżonn li Ġesu’ jitneħħa min-nofs. Dan kien aktar importanti għalih mill-flus. Imkien ma naqrawli li “ittradieh” lil Ġesu’, imma li “ta, ikkonsenja” ‘l Ġesu’ f’idejn il-kapijiet Lhud.
“… raġel iġorr ġarra ilma.” Dan żgur mela l-ġarra mill-pixxina ta’ Siloe, tela’ t-taraġ t’hemm u mar lejn triqtu. Id-dixxipli għarfuh għax dan kien xogħol in-nisa jew sefturi. L-irġiel kienu jġorru l-ilma f’xi ġild ta’ mogħża.
Il-messaġġ hu: is-sinjal distintiv li juri s-sinifikat awtentiku tal-Ewkaristija huwa dak li jfittex l-aħħar post u jsir seftur tal-oħrajn bla ma jħossu umiljat.
“Jurikom kamra kbira fuq…” (i) L-ewwel Insara baqgħu jżommu din l-użanza li jiċċelebraw l-Ewkaristija fil-kamra ta’ fuq. B’dan riedu jfissru li kellhom jinqatgħu mill-pjan terran fejn xi nies jiżvolġu l-egoiżmu, il-kilba għall-flus, il-poter, eċċ. Anki aħna jiħtieġ li ninqatgħu minn dawn il-valuri pagani biex inkunu denji li nirċievu ‘l Kristu fina.
(ii) Il-kamra kienet kbira, miftuħa għal kulħadd. Fil-parabbola tat-tieġ, is-sid qal lill-qaddejja: “Morru f’salib it-toroq ….. sakemm is-sala timtela’ kollha.” F’dis-sala kulħadd jidħol fraġli u midneb. Mela ħadd m’għandu jiġi ġġudikat.
(iii) Il-kamra kienet “mgħammra”, lesta għaċ-ċelebrazzjoni ferrieħa tal-liberta’. Il-Lhud kienu jagħmlu din l-ikla sdrajjati, mimdudin u mhux bil-qiegħda. Ipoġġu l-minkeb tax-xellug fuq kuxin, u b’id l-oħra jieklu. Din pożizzjoni ta’ min hu rilassat għax liberu. Biex nieħdu sehem f’dil-ikla, aħna wkoll jiħtieġ neħilsu minn kull skjavitu u mill-ideja antika ta’ Alla kattiv, għajjur u li jpattiha.
“Ħudu, Dan hu ġismi.” Ġesu’ ried ibiddel il-bniedem il-qadim, bl-imġieba tiegħu ta’ lupu feroċi, fi bniedem ġdid b’imġieba ta’ ħaruf. Qabel ma jmut, Ġesu’ ried jgħaddi dil-missjoni lid-dixxipli b’sinjal.
Il-ħobż għal-Lhud kien jindika dak kollu li għandu bżonn il-bniedem għall-għixien, inkluż l-imħabba u ‘l min jagħdru u jifhmu.
“Qal il-barka”, għax aħna nirrikonoxxu li Alla hu l-awtur ewlieni ta’ dawn id-doni u tagħhom jiħtieġ inroddulu ħajr.
“Imbagħad ħa l-inbid”, simbolu tal-ferħ u festa. Ħobż u nbid huma frott tal-art, tas-sema (xemx u xita) u xogħol il-bniedem li joħroġ id-dqieq mill-qamħ u l-inbid mill-għeneb. Il-bdiewa madwar mejda jaraw fil-ħobż l-għaraq ta’ ġbinhom: il-ħrit tal-missier, il-ġarr tal-ilma mit-tfal, id-dris tal-qamħ u l-għaġna tal-omm. Mela, r-radd ta’ ħajr kien ukoll għas-saħħa li Alla qed jagħtihom f’dirgħajhom.
“Qasmu” biex jieħu kulħadd. Hawn tispikka l-ideja li ħadd ma jikkapparra l-ħafna biex oħrajn jibqgħu b’xejn. Hawn kulħadd irid ikun moħħu fil-ħtiġijiet tal-oħrajn.
“Newwilulhom”, Tahulhom bħala rigal.
“Dan hu ġismi” – mhux laħam u għadam imma l-persuna. Eżempju jekk inħares lejn missieri jien nara ħajtu kollha quddiem għajnejja.
“Dan hu ġismi” jfisser “hawn hi l-persuna tiegħi bl-istorja ta’ ħajti, mit-twelid s’issa. Dan hu JIEN. Mhux nidħol fil-ħobż imma NSIR ħobż biex inkun ikel għalikom.
Ħudu u kulu.” “Ħudu, tfisser, aċċettaw dal-misteru. Kulu, tfisser assimilaw u xtarru din ħajti mogħtija għall-oħrajn, u b’hekk tgħaqqdu ħajjitkom ma’ tiegħi.”
“Henjin dawk li huma mistednin għall-IKLA TAT-TIEĠ tal-Ħaruf” (Pawlu VI), għax din hi stedina ta’ mħabba. Wara tqarbina, in-nies hemm bżonn jaraw fija ħajjet Kristu mogħtija bħala rigal.
Għall-Lhud, id-demm ifisser il-ħajja. Meta nieħdu l-inbid ikkonsagrat inkunu qed nimtlew b’ħajjet Kristu, li tfisser inħallu ‘l Kristu jgħix ġo fina.
“Ilkoll xorbu”, Kollha aċċettaw il-proposta ta’ Ġesu’.
Mhux biżżejjed nitqarbnu darba għal dejjem? Le, għax anki għarusa, wara t-tieġ, kuljum trid tisma’ l-kelma “inħobbok.” Hekk f’kull tqarbina nġeddu l-leħen ta’ Ġesu’ li jgħid “Inħobbok”.
Immorru l-Quddies mhux ħela ta’ ħin, bħalma mhux ħela ta’ ħin nixxemxu ftit ħdejn il-baħar biex inħammru ftit il-bjuda tax-xitwa.
Hekk kull nhar ta’ Ħadd nixxemxu bil-Kelma, bil-Ġisem u d-Demm ta’ Ġesu’ u noħorġu mill-Knisja aktar sbieħ milli dħalna.
The celebration of the Eucharist is at the heart of our Catholic faith, and its origins are deeply rooted in the events of the Last Supper as described in Mark 14:12-16, 22-26. Understanding these passages can provide profound insights into living a faith-filled life. Let's explore some key topics derived from this scripture, focusing on the Eucharist's significance.
1. The Importance of Preparation and Obedience
In Mark 14:12-16, we see the disciples following Jesus' precise instructions to prepare for the Passover meal. This act of preparation and obedience is crucial. It teaches us that being prepared and obedient to God's guidance can open the door to experiencing His grace more fully. For young people, this means prioritizing spiritual readiness and being open to God's call in everyday life.
2. The Significance of the Last Supper
The Last Supper, described in Mark 14:22-26, is the moment when Jesus instituted the Eucharist. He took bread and wine, blessed them, and shared them with His disciples, saying, "This is my body" and "This is my blood." This pivotal moment is not just a historical event but a living reality in our Catholic Mass. It is a reminder that Jesus is truly present with us every time we celebrate the Eucharist.
3. Sacrifice and Covenant
When Jesus speaks of His blood as the "blood of the covenant, poured out for many" (Mark 14:24), He introduces a new covenant established through His sacrifice. This covenant means recognizing the profound love and commitment Jesus has for each of us. It calls us to respond with our own commitment to live according to His teachings.
4. Community and Fellowship
In sharing the bread and wine, Jesus emphasized community and unity. The Eucharist is a sacrament of love and communion, bringing us together as one body in Christ. Youth can reflect on the importance of being part of a faith community, supporting one another, and growing together in faith.
5. Faith and Trust in Jesus
The disciples' trust in Jesus' instructions (Mark 14:12-16) illustrates the importance of faith. They prepared for the Passover without knowing all the details, demonstrating their trust in Jesus. Similarly, youth are encouraged to trust in God's plan, even when the path is unclear, believing that He will guide them.
6. Remembrance and Gratitude
Jesus' command to "do this in remembrance of me" (Mark 14:22-24) is a call to continually remember and be grateful for His sacrifice. The Eucharist is a perpetual reminder of Jesus' love and the salvation He offers. For young people, this is an invitation to live with a spirit of gratitude and remembrance, acknowledging the blessings they receive.
7. Living Out the Eucharist
Participating in the Eucharist is more than a ritual; it is a call to embody the values of Jesus in our daily lives. This means serving others, showing love and compassion, and living a life of sacrifice. Youth are encouraged to take the grace they receive in the Eucharist and let it transform their actions and interactions.
8. Understanding Jesus’ Mission
Jesus' reference to drinking the fruit of the vine anew in the Kingdom of God (Mark 14:25) points to His mission and the hope of the Kingdom. This inspires us to reflect on Jesus' mission and consider our own role in bringing about God's Kingdom on earth through acts of justice, peace, and love.
9. The Paschal Mystery
The Last Supper is directly connected to Jesus' passion, death, and resurrection, known as the Paschal Mystery. This mystery is at the core of our faith and liturgical celebrations. Understanding this helps youth appreciate the depth of the Eucharist and its role in the broader narrative of salvation.
Conclusion
The Eucharist is a profound gift that calls us to live in a way that reflects Jesus' love and sacrifice. By exploring Mark 14:12-16, 22-26, we can gain a deeper understanding of the Eucharist's significance and how it shapes our faith journey. Let us embrace the lessons from the Last Supper and strive to live out the transformative power of the Eucharist in our daily lives.
Hey everyone! Did you know there's a brand new day dedicated entirely to the amazing little people in our lives? Yep, that's right – on May 25th and 26th, 2024, we celebrate the very first World Children's Day!
This year's theme, "Behold, I make all things new" (Rev 21:5), reminds us of the fresh perspective and hope that children bring to our world. Pope Francis himself weighed in with a special message, calling children "a source of joy" and "a sign of every person's desire to grow and flourish." Pretty powerful stuff, right?
Raising Tiny Titans in a Tech World
We all know raising kids is no walk in the park. But in today's digital age, things can get even trickier. Sure, technology offers tons of cool learning opportunities, but it can also expose them to things they're just not ready for. That's where parents come in – their guidance is more important than ever.
Barrister Mrs Virginia Mudimu, a wise mom and guardian from Zimbabwe, hits the nail on the head: parents need to spend quality time with their kids, not just hand them a phone or TV as a babysitter.
Remembering Those Left Behind
World Children's Day isn't just about celebrating our own little ones. Pope Francis reminds us of the countless children facing hardship and illness, some even robbed of their childhoods entirely. Let's keep them in our hearts and find ways to make a difference, big or small.
The Secret Weapon: Prayer
Here's a special secret from Pope Francis himself: prayer is a powerful tool for children (and adults too!). It connects us to something bigger than ourselves and brings peace and joy. Teaching your child to pray is a priceless gift you can give them.
Let's Celebrate and Protect Our Precious Children
As we celebrate World Children's Day, let's commit to creating a world where all children feel loved, protected, and empowered to reach their full potential. After all, they are the future, and the future looks pretty bright with them in it!
Calling all gamers, techies, and believers! Get ready to be inspired by the story of Carlo Acutis, a teenager who's about to become the coolest saint in history. ⛪
This young Italian whiz kid wasn't your average 15-year-old. Sure, he loved playing Halo, Super Mario, and Pokémon, but Carlo also had a deep faith and a serious passion for using his tech skills for good.
Nicknamed "God's influencer," Carlo built a website documenting Eucharistic miracles around the world. Talk about faith meeting the internet!
Sadly, Carlo passed away from leukemia in 2006, but his legacy lives on. Pope Francis recently recognized a second miracle attributed to him, paving the way for sainthood. ✨
Here's what makes Carlo's story so special:
Millennial Saint: Born in 1991, Carlo is set to be the first saint of the millennial generation. His story shows that faith can be relevant and exciting in our digital age.
Tech for Good: Carlo used his programming skills to spread his faith, inspiring others to use technology for positive purposes.
A Life of Devotion: Despite his young age, Carlo was deeply devoted to the Catholic faith, especially the Eucharist.
Carlo's journey to sainthood is a powerful reminder that holiness can come in many forms, even a teenager who loves video games!
F’dak iż-żmien, il-ħdax-il dixxiplu telqu lejn il-Galilija u marru fuq il-muntanja fejn kien ordnalhom Ġesù. Kif rawh, inxteħtu quddiemu, għalkemm xi wħud iddubitaw. Ġesù resaq ikellimhom u qalilhom: “Lili ngħatat kull setgħa fis-sema u fl-art. Morru, mela, agħmlu dixxipli mill-ġnus kollha, u għammduhom fl-isem tal-Missier u tal-Iben u tal-Ispirtu s-Santu, u għallmuhom iħarsu dak kollu li ordnajtilkom jien. U ara, jiena magħkom dejjem, sal-aħħar taż-żmien”.
Il-Kelma tal-Mulej.
Dis-silta tagħlaq l-Evanġelju ta’ S. Mattew, fejn rajna l-ħajja ta’ Ġesu’ fuq din l-art – it-twelid f’Betlem, it-trobbija f’Nazaret, u l-ħidma f’Kafarnaum u Ġerusalemm. B’ebda mod m’għandna nqisu dis-silta bħala t-tmiem tal-ħidma ta’ Ġesu’ fuq din l-art. Pjuttost hija bidu.
Ġesu’ se jidħol fid-dar tal-Missier u jħalli l-Missjoni tiegħu f’idejn l-Appostli. Ordnalhom biex jinġabru fil-Galilija, fuq il-muntanja tal-Beatitudni. Muntanja tal-ġebel imma wkoll waħda li tirrappreżenta l-post fejn il-bnedmin setgħu jaċċettaw u jassimilaw il-ħsibijiet t’Alla.
Kien il-post fejn wieħed seta’ jara l-Baħar tal-Galilija u Kafarnaum, fejn Ġesu’ żvolġa ħafna mill-ministeru tiegħu. Kien hawn li Ġesu’ sejjaħ l-ewwel Appostli.
Illum, mill-istess post, se jagħti l-mandatt lill-Ħdax biex jibdew il-Knisja Tiegħu, il-Komunita’ Ġdida: ħdax għax jonqos wieħed, l-anti-dixxiplu, dak, u kull min hu bħalu, li ma telgħax dil-muntanja biex iħaddan il-Beatitudni, u b’hekk ma setgħax jagħmel esperjenza tal-Qawmien.
Min jagħmel hekk ikun qed jagħżel id-dinja l-antika: poter, regħba, vjolenza. Minn flok, Ġesu’ jagħti bidu għas-Saltna Tiegħu b’dawn il-ħdax l-Appostli, imbeżżgħin, fraġli, mimlija dubji u nċertezzi. Dawn kienu persuni li ħarbu mill-ġnien taż-żebbuġ u ħallew lil Ġesu’ waħdu. Għamlu żbalji oħra. Il-kap tagħhom ċaħdu wkoll. Minkejja did-dgħufija kollha, qallhom biex jinġabru hawn illum.
“Kif rawh inxteħtu quddiemu.” Il-verb “rawh” hawn ifisser aktar milli tara bl-għajnejn materjali. Dawn huma persuni li laqgħu il-Beatitudni, allura għarfu ‘l Ġesu’ u l-missjoni tiegħu, dik li jagħti ħajtu għalina.
Aħna wkoll għandna bżonn nitilgħu fuq dil-muntanja, naċċettaw u nattwaw il-Beatitudni, biex ukoll aħna “naraw” li s-sejħa tagħna hija li l-ħajja se tkun mimlija meta ngħixu m’Alla u f’Alla.
“Inxteħtu quddiemu”, adurawh, għarfu l-preżenza t’Alla f’Ġesu’, il-wiċċ t’Alla stampat f’wiċċ Ġesu’: dan hu Alla li jagħti lilu nnifsu, mhux xi alla tal-filosfi jew poeti.
“Xi wħud iddubitaw.” Fejn tidħol il-Fidi, eż, fil-Qawmien, m’għandniex provi jew ċertezzi imma raġunar. Mela normali li jkollna d-dubji. Jistgħu jeżistu flimkiem il-Fidi u d-dubji, l-adorazzjoni u d-dubji.
Ġesu’ ma jibżax mid-dubji tagħna għax jaf li aħna umani. In fatti lid-dixxipli ma ċanfarhomx. Mill-banda l-oħra, kieku jkollna l-provi konkreti, ma jkollniex bżonn il-Fidi.
Mela meta jkollna d-dubji għandna naċċettawhom bil-kalma.
Aktarx il-bidu tad-dubji hu l-ewwel Beatitudni: “Henjin il-fqar fl-ispirtu”. Xi wħud jirrispondu: “Kif, Mulej? Irrid nirrinunċja għal kollox? Nagħti kollox lill-fqar?”
Dan ir-raġunar inibbet id-dubji fina. Ġesu’ jaf b’dan, u jagħtina l-għajnuna u l-qawwa biex nifhmu sew dil-proposta tiegħu. Dment li nibqgħu fuq il-livell tal-Muntanja, jirnexxielna nilqgħu dil-proposta bid-dubji li ġġib magħha. Jekk nitbiegħdu mill-Muntanja, nibdew infittxu provi konkreti, umani, xjentifiċi. Il-Fidi rridu nmantnuha l-ħin kollu bil-Kelma t’Alla, inkella tiddgħajjef.
“Ġesu’ resaq lejhom”. Ġesu’ tielgħa s-Sema. Ma jfissirx li se jitlaq (“Jien nibqa’ magħkom għal dejjem”). L-Irxoxt jersaq lejn id-dixxipli, u se jibqa’ qrib tagħhom, għax lil dawn se jafdalhom il-missjoni tiegħu.
“Kull qawwa ngħatat lili..” Mhux dik li biha ttentah ix-xitan fid-deżert, qawwa li tiddomina bil-forza; imma l-qawwa t’Alla, tal-imħabba, dik li tagħti ħajtek għall-oħrajn. Ġesu’ għandu dil-qawwa fil-milja kollha tagħha. Issa se jgħaddiha lid-dixxipli.
“Morru, mela….” Morru, ibdew, għamlu lil kulħadd dixxipli, ħajruhom jaċċettaw il-proposti tal-Beatitudni. Kulħadd, tfisser lil-ġnus kollha.
Għall-Lhud din kienet idea ġdida. Huma biss kienu l-poplu t’Alla, huma biss kienu se jsalvaw. Imma l-pjan t’Alla kien li huma jikkonvertu ġnus oħra, mhux iżommu s-salvazzjoni għalihom biss.
“Għammduhom…” “Battizzare” propjament tfisser “immersjoni”, tniżżel taħt l-ilma. Mela l-ewwel dixxipli, u aħna l-Insara (id-dixxipli tal-lum) għandna l-obbligu li nħajru kull bniedem, ta’ kwalunkwe razza, biex “jegħreq” fil-Missier, l-Iben u l-Ispirtu s-Santu, jiġifieri, bis-simbolu tal-ilma mraxxax fuq rasu jew imdawwar ma’ ġismu kollu, hu jidħol jagħmel parti mill-ħajja Divina, il-ħajja tat-Trinita’.
“…. kulma għallimtkom jien…” fuq kollox il-Beatitudni.
“Jien magħkom dejjem”. Ġesu’ m’huwiex “hemm fuq” imma qiegħed magħna u qed jakkumpanjana f’kull pass li nagħmlu. Il-missjoni tal-Knisja llum hi li żżomm preżenti lil Kristu f’ħajjitna. U aħna mbagħad irridu nkunu xhieda ta’ Kristu Rxoxt.
.jpg)
