Have you ever heard a story so incredible it makes you question everything you thought you knew? The birth of John the Baptist is one such tale. Buckle up, because this isn't your average baby shower!
A Miracle on Hold: Imagine a world where prayers take a while to be answered. That's the reality Elizabeth and Zechariah faced. Elizabeth, past child-bearing age, longed for a son. Zechariah, a priest, doubted the angel's message promising a child. As punishment, he was struck mute. Talk about an awkward silence!
But wait, there's more! Elizabeth defied tradition and received a divine message about the baby's name: John. Zechariah, still unable to speak, confirmed this through writing. Guess what? His speech miraculously returned! Can you imagine the look on everyone's faces?
Whispers in the Hills: News travels fast, especially when it involves a miracle baby and a speechless priest regaining his voice. Fear and excitement rippled through the Judean hills. People wondered, "What kind of child could cause such a stir?" One thing was clear: John was destined for greatness.
The Power of Names: In those times, names held weight. John, meaning "God is gracious," wasn't a random choice. It signified Elizabeth's unwavering faith and the divine plan unfolding.
So, what does this story mean for us today? Maybe it's a reminder that miracles can happen, even when we least expect them. Maybe it's about trusting our intuition, like Elizabeth did. Or perhaps it's about the power of names – the labels we give ourselves and others can shape our destinies.
What are your thoughts? Did this story spark your curiosity? Share your interpretations and what resonates most with you in the comments below! Let's keep the conversation going!
Darba, filgħaxija, Ġesù qal lid-dixxipli tiegħu: “Ejjew naqsmu għax-xatt l-ieħor”. Ħallew in-nies, u ħaduh magħhom kif kien fid-dgħajsa; u marru miegħu dgħajjes oħra.
U qam riefnu kbir, u l-mewġ beda tiela’ għal ġod-dgħajsa, hekk li kienet ġa bdiet timtela bl-ilma. Hu kien fil-poppa, rieqed fuq imħadda. Qajmuh u qalulu: “Mgħallem, dan qisu mhu xejn għalik li aħna se nintilfu?”.
Imbagħad qam, ordna lir-riħ u qal lill-baħar: “Iskot! Biżżejjed!”. U r-riħ waqaf u waqgħet kalma kbira. U qalilhom: “Dal-biża’ kollu għaliex? Mela ma għandkomx fidi?”.
U qabadhom biża’ kbir, u bdew jgħidu lil xulxin: “Dan min hu, mela, biex saħansitra r-riħ u l-baħar jisimgħu minnu?”.
Min jisma’ r-rakkont tal-lum fejn Ġesu jsikket it-tempesta, għandu mnejn isaqsi xi domandi. Tajjeb li jitwieġbu biex ma nitilfux ir-rikkezza ta’ din il-paġna tal-Bibbja.
(i) Ġesu qatta’ dak il-jum jipprietka bil-parabboli taż-żerriegħa. Filgħaxija, minn flok qal lid-dixxipli jmorru jieklu u jistrieħu, qal: “Ejjew naqsmu għax-xatt l-ieħor.” Żgur li d-dixxipli qalu bejnhom u bejn ruħhom: “X’se mmorru nagħmlu bil-lejl f’post li ma nafux?”
(ii) Il-baħar tal-Galilija (21Km x 11Km) hu kenni qisu bejta mdawwar bl-għoljiet. Id-dixxipli kienu jafuh sew dan il-baħar u, li meta jqum ir-riħ, dan mhux se jkun qawwi ħafna. Mela x’kienet din it-tempesta li bdiet thedded li tgħarraq id-dgħajsa tad-dixxipli?
(iii) Il-mewġ kien għoli u beda dieħel fid-dgħajsa. B’dak ir-raxx tal-ilma u ċċaqlieq tad-dgħajsa, kif jista’ jkun li Ġesu baqa’ rieqed?
Mela jidher ċar li Mark jikteb dawn id-dettalji għax irid itina tagħlim tejoloġiku, b’xi kliem u frażijiet iservu ta’ simbolu għal xi ħaġa oħra.
“Filgħaxija” – għax Ġesu qed joqrob lejn tmiem il-missjoni tiegħu li seħħet ‘bi nhar’. Issa wasal il-lejl fejn se jħalli lid-dixxipli jkomplu huma l-ħidma tiegħu.
Jiħtieġ imorru “ix-xatt l-ieħor”, jiġifieri in-naħa tal-pagani fejn se jsibu nies maħkuma mix-xitan, egoiżmu, inġustizzji, regħba u gideb li jwasslu għal soċjeta’ diżumana. (In fatti, l-għada nsibu lil Ġesu jikkumbatti ma mxajtan).
Dil-kwalita’ ta’ soċjeta’ tad-dinja antika jiħtiġilha l-preżenza tad-dixxipli li jwasslulha l-Vanġelu. Dan għandu l-qawwa li jkeċċi minnha dawn ix-xjaten biex terġa’ ssir umana.
“Ħaduh magħhom kif kien,” għax Ġesu qed joqrob lejn it-tmiem tal-missjoni tiegħu.
“…u marru miegħu dgħajjes oħra.” Id-dgħajsa hi simbolu tal-Knisja. Fi Knisja Gotika wieħed jara n-navi f’forma tal-pruwa ta’ dgħajsa arbulata. Mela “d-dgħajjes l-oħra” huma l-komunitajiet Insara li bdew jinbtu mal-erbat irjieħ tad-dinja.
Nafu ċar li min iħaddan il-prinċipji tad-dinja l-antika jirribbella u jagħmel gwerra lid-dixxipli f’kull żmien. Dawn l-irwiefen u tempesti qliel jaslu saħansitra biex joqtlu xi wħud mid-dixxipli. Fejn jersaq Ġesu u l-Vanġelu tiegħu jieqfu l-irwiefen u tikkalma t-tempesta.
Alla hu l-unika wieħed li jista’ jiddomina dawn il-qawwiet kaotiċi. Hawn min jaqta’ qalbu meta jara tant ħażen fid-dinja inkluż fil-Knisja stess. Niftakru li d-dgħajsa ta’ Pietru għaddiet minn burraxki ferm akbar minn dawn matul is-sekli, imma xorta għadha sħiħa, bil-wegħda ta’ Ġesu, “Jien nibqa’ magħkom sal-aħħar.”
“Hu kien fuq il-poppa rieqed,” imma d-dixxipli riedu jsolvu l-problema b’ħilithom biss! L-irqad ta’ Ġesu hu simbolu tal-mewt (Għall-aħbar li Lazzru kien miet, Ġesu jgħid lid-dixxipli, “Lazzru rieqed”).
Il-kelma użata għall-imħadda (proskefalaion) hi l-istess kelma li kienu jużaw għal dik li kienu jpoġġu taħt ras il-mejjet. Mela d-dixxipli insew li Ġesu kien magħhom, kif ġieli nagħmlu aħna, għax nafu li miet, irxoxta u tela’ s-sema; mela, m’għadux hawn iżjed. Dan raġunar ħażin u nuqqas ta’ fidi.
Ġesu għadu magħna (Immanuel) imma ma nistgħux narawh bħala dak Ġesu ta’ Nazaret il-mastrudaxxa. Bil-fidi aħna nemmnu li qiegħed preżenti ħdejna l-ħin kollu u b’mod straordinarju fl-Ewkaristija.
F’Emmaws Ġesu mexa maż-żewġ dixxipli imma ma ntebħux bih. Ħin minnhom raw ‘raġel’ li qagħad jispjegalhom l-Iskrittura. Appena għarfuh fil-qsim tal-ħobż, ma rawhx iżjed, imma Hu ma telaqx. Baqa’ hemm fl-Ewkaristija. Issa wkoll illum, qed narawh jipprepara d-dixxipli biex jibdew jidraw li jagħrfu l-preżenza tiegħu mhux aktar bħala dak Ġesu qabel il-mewt tiegħu, imma bħala Kristu l-irxoxt.
Il-poppa - kienet post it-tmunier, u f’din it-tempesta Ġesu jidher li ma jimpurtahx x’qed jiġri. Kif ġieli nħossu aħna meta, l-aktar f’xi żmien diffiċli, naħsbu li Alla ħalliena għal rasna. U mhux ħaġa kbira li nduru lejh u ngħidulu: “Dan qisu mhu xejn għalik li se nintilfu? Meta se tgħinna?”
Mela meta nsibu ruħna quddiem burraxki f’ħajjitna, fil-familja, piki fil-Knisja, bir-raġun insaqsu: “Fejn int, Mulej? Kemm se ddum tinsini?”
Din hi mistoqsija valida għax tagħti bidu għal djalogu m’Alla, li jwassalna biex ngħidu mas-salmista: “La taħbix wiċċek minni” (Salm 13). Dawn huma l-iljieli tagħna ta’ tbatija, ta’ tradiment, ta’ abbandun. Alla jippermetti dawn il-ħwejjeġ għax jaf li, dment li nħaddnu lil Kristu u l-Vanġelu tiegħu, se noħorġu rebbiħin u aktar qawwijin minn qabel.
“Dal-biża’ kollu għaliex? Mela m’għandkomx fidi?” It-talba magħmula se tiġi mismugħa: “Iskot! Biżżejjed! X’jiġifieri bżajtu li d-dgħajsa ta’ Pietru se tegħreq? Mela din hi d-dgħajsa tagħkom?
Din hi d-dgħajsa tiegħi, u żgur u qatt mhu se nħalliha tintilef. Inkompli ninsisti li jien se nibqa’ għal dejjem ma’ din id-dgħajsa u ma’ kull min ibaħħar fiha.”
F’dak iż-żmien, Ġesù qal lill-kotra tan-nies: “Is-Saltna ta’ Alla hi bħal meta raġel ikun xeħet iż-żerriegħa fl-art. Rieqed jew imqajjem, billejl jew binhar, iż-żerriegħa tinbet u tikber, bla ma jaf kif. L-art trodd minnha nfisha l-ewwel il-barma, imbagħad is-sbula, imbagħad il-qamħ mimli fis-sbula. U meta l-frott isir, malajr il-bidwi jmidd idu għall-minġel, għax ikun wasal żmien il-ħsad”.
U qal: “Ma’ xiex sejrin inqabbluha s-Saltna ta’ Alla, jew b’liema parabbola nfissruha? Qisha żerriegħa tal-mustarda; din meta tinżara’ fil-ħamrija, hi l-iċken fost iż-żrieragħ kollha fuq l-art; imma wara li tinżara’ tikber u ssir l-akbar waħda fost il-ħxejjex kollha, u toħroġ friegħi wesgħin, hekk li l-għasafar tal-ajru jkunu jistgħu jistkennu għad-dell tagħha”.
B’ħafna parabboli bħal dawn kien ixandrilhom il-kelma, kif kienu jistgħu jifhmuha huma, u mingħajr xi parabbola ma kienx ikellimhom; imma lid-dixxipli tiegħu, meta kien ikun waħdu magħhom, kien ifissrilhom kollox.
Il-Kelma tal-Mulej
Ġesu jkompli jfiehem is-Saltna t’Alla permezz tal-parabboli. Ġa qal dik tal-bidwi li ħareġ jiżra’ u ż-żerriegħa waqgħet f’diversi postijiet fl-għalqa. Min dan joħroġ li ż-żerriegħa hi l-Kelma t’Alla li jiħtieġ li tinżera’ f’qalb il-bnedmin. Illum naqraw żewġ parabboli oħra. L-ewwel waħda nsibuha f’Mark biss.
“..iż-żerriegħa tinbet u tikber bla ma jaf kif.” B’dan Ġesu ried jagħti risposta għal xi domandi li għamlu l-appostli, l-ewwel Insara u li anki aħna nagħmlu llum: Dil-kelma miżrugħa se tagħmel frott jew le?
Matul iż-żmien, it-tixrid ta’ dil-kelma swiet għal xi ħaġa? Bir-riformi li saru fil-Knisja biex tkun aktar effikaċi, f’hiex wasalna? U jien, wara li ilni tant nismagħha dil-kelma, għaliex għadni l-istess? Għaliex jgħaddi tant żmien biex naraw xi effett ġdid tagħha? Ma jistax isir xi ħaġa biex diż-żerriegħa tikber malajr, e.g. nagħmlu kompromess mal-pubbliċita’ moderna bir-riskju li ninponu fuq in-nies biex jaċċettawha? Fuq min jiddependi l-frott tagħha, fuq il-predikaturi?
“Is-Saltna t’Alla” hi s-saltna ġdida ta’ mħabba. Mhiex is-saltna antika tal-vjolenza u egoiżmu. Mela din tikkonċerna l-ħajja t’issa. Imbagħad tilħaq il-milja tagħha wara l-mewt.
Għalissa Ġesu jridna nikkonċentraw fuq soċjeta’ ġdida ta’ mħabba u maħfra fost il-bnedmin kollha. Il-Persuna u l-Kelma tiegħu qed joffru alternattiva għal ħajja totalment umana. Din trid tiġi attwata issa, f’dil-ħajja.
Dil-parabbola fiha tlett partijiet:
(i) “Raġel xeħet iż-żerriegħa fl-art”. Ir-raġel hu Ġesu. Warajh hemm id-dixxipli ta’ żmienu u tal-lum. Għax anki aħna fdati b’dil-missjoni tat-tixrid tal-Kelma. Kurjuż il-verb “xeħet” mhux żera’, i.e. waddab fejn ġie, ġie.
Dan ifisser li dil-kelma hija għal kulħadd, u mhux għal xi roqgħa jew lok partikulari. Imma hekk se tagħmel frott? Hawn niġu għall-messaġġ tal-lum: min ixerred il-Kelma jrid jemmen fiha u fil-qawwa tagħha. Anki meta din tiltaqa’ ma’ ħafna tfixkil.
F’għalqa Lhudija wieħed kien isib ħafna ġebel, ħurrieq, ħaxix ħażin u min jgħaddi jgħaffeġ fuq il-miżrugħ. Ix-xita kienet skarsa wkoll. Id-dixxiplu jirbaħ dawn id-diffikultajiet dment li jemmen li l-Kelma hi effikaċi.
Dan jgħodd għas-saċerdoti u lajċi mpenjati li jiltaqgħu ma’ ħafna ostakli fit-tixrid tal-Kelma u jaħbtu jaqtgħu qalbhom. Jirbħu dan l-iskoraġġiment jekk ikollhom fiduċja sħiħa fil-qawwa tal-Kelma. Din il-fiduċja rridu nikkultivawha sew għax inkella nintilfu fuq ħafna devozzjonijiet li, għalkemm jikkumplimentaw il-Kelma, jistgħu jieħdu post it-tixrid tagħha. g. dawk li jaħdmu għall-paċi iqiegħdu l-prinċipji tal-Vanġelu fuq nett, jew jadottaw kriterji tal-bnedmin, biex jimxu mal-kurrent jew għax m’għandhomx fiduċja sħiħa fil-Kelma?
“ iż-żerriegħa tikber bla ma jaf kif.” Fil-ħamrija ż-żerriegħa ma tidhirx aktar. Katekist jagħti lezzjoni. X’jiġri minnha fil-qlub tat-tfal ma jiddependix aktar minnu imma mill-qawwa tal-Kelma. Jista’ jaħseb li l-Kelma ntilfet u kollox baqa’ kif kien. Dan jista’ jiġri lis-saċerdoti u l-ġenituri wkoll. Dawn jiħtieġ li ma jistennewx l-effet tal-Kelma immedjatament, għax din trid tinbet, trabbi l-għeruq u tikber. Dan jieħu ż-żmien.
“Rieqed jew imqajjem.” Il-bidwi ma joqgħodx iħares lejn il-pjanta tikber b’idu f’idu. Jaħdem jew jorqod iħalli l-pjanta tikber waħedha. Anki aħna rridu nagħmlu l-istess, bil-fiduċja li din għandha fiha qawwa Divina.
“Tinbet, tikber..il-qamħ mimli fis-sbula,,,il-frott isir…ħsad.” B’dawn id-dettalji kollha Ġesu juri x-xhur li jridu jgħaddu biex naslu sal-ħsad. Dan jiħtieġ paċenzja, fiduċja u fidi fil-qawwa tal-Kelma. Iridna wkoll nikkontemplaw dal-miraklu tan-natura:
“Int tnibbet…il-ħxejjex li bihom jinqeda l-bniedem, biex joħroġ il-ħobż mill-art li jsaħħilhom qalbhom” (Salm 104, 13).
“La min jiżra’ la min jaħsad hu xi ħaġa, imma Alla hu li jkabbar” (Kor.).
Jista’ jkun li predikatur jispjega l-Kelma aħjar minn ieħor. Imma, la darba tkun inżergħet, sta għall-qawwa tal-Kelma biex tagħti l-frott. Alla se jieħu ħsieb ikabbarha. Forsi għal xi wħud tidher fjakka quddiem tant ħażen fid-dinja. Dawn jippretendu riżultat mill-ewwel.
Ġesu llum iwissina: “Temmen fil-qawwa Divina tal-Kelma? Mela xerridha, imma stenna bil-paċenzja, għax din tagħmel il-frott f’waqtu.”
“Meta l-frott isir….ikun żmien il-ħsad.” Qed ngħixu ħajja mgħaġġla, kollox bis-“sell-by date”. Irridu riżultati malajr. Diż-żerriegħa, dil-Kelma trid tagħti ċans lill-bniedem biex jagħmel l-għażliet tiegħu, u żmien itwal biex dawn l-għażliet jimmaturaw. Hekk id-deċiżjoni aħħarija tkun soda u tajba.
Ġenitur m’għandu qatt jaqta’ qalbu minn ibnu għax it-tagħlim li jtih fi tfulitu hemm jibqa’, u se jsibu utli 10 jew 20 sena wara.
“Mustarda.” Il-Lhud kienu jqabblu s-Saltna t’Alla ma ċedru tal-Lebanon. Ġesu jaħsadhom bil-kliem: “Iż-żerriegħa tal-mustarda hi l-iċken waħda.” Hi proverbjali li minn tant ċokon tisplodi fi pjanta ta’ żewġ metri fi staġun wieħed. Imbagħad issir l-akbar waħda fost il-ħxejjex.
Ma ssirx siġra bla xi ċedru. B’dan Ġesu ried ineħħi l-ideja li s-Saltna t’Alla għandha xi kobor glorjuż bħal xi mperu dinji. Għalhekk iqabbilha ma’ ħaxixa komuni li tikber kuljum fil-ġnien tad-dar. Din m’għandhiex kobor minn barra għax tikber fil-qalb tal-bniedem. Din saltna li ma titkejjilx bin-numri. Min jista’ jgħodd kemm nies aċċettawha u qed jgħixuha? Anki t-trasformazzjoni fil-bniedem issir minn ġewwa.
“Kieku jkollkom fidi mqar daqs żerriegħa tal-mustarda, tqanqlu l-muntanji.”
“L-għasafar ta’ l-ajru” kienu l-pagani li kienu jfixklu l-Lhud fir-reliġjon tagħhom. Issa anki dawn se jiġu aċċettati fil-friegħi ta’ din ix-xitla.
Have you ever felt like everyone around you just doesn't get it? Maybe you've poured your heart into something you believe in, only to have people question your sanity. Well, guess what? Even Jesus faced that.
Today, we're looking into Mark 3:20-35, where things get a little heated for Jesus. His family thinks he's gone off the deep end, and the teachers of the law are accusing him of being demon-possessed. Sound familiar?
Facing Criticism and Doubt
Let's be honest, criticism stings. It can make us question ourselves and even our faith. Here, Jesus is surrounded by people who should know him best, his family, and yet they completely misunderstand him. Imagine the disappointment, the feeling of being unheard.
The teachers of the law are another story. They're supposed to be religious authorities, and yet they're attacking Jesus with accusations. This can be even more confusing. How can you trust your faith when even the "experts" seem to be against you?
But here's the thing: Jesus doesn't crumble. He doesn't doubt his purpose. He responds by explaining that true family isn't about blood, but about those who are doing God's will. He exposes the lies of the teachers of law and clarifies his message.
How to Resist Criticism and Doubt
So, how do we can resist criticism and doubt when they come our way?
Here are a few things to keep in mind:
Know your foundation: Just like a strong building needs a solid foundation, our faith needs a strong foundation. Ground yourself in scripture, in prayer, and in a strong community of believers.
Don't be afraid to speak up: Jesus didn't shy away from explaining himself. If someone criticizes your faith, don't be afraid to explain what you believe and why. Do it respectfully, but confidently.
Find your tribe: Surround yourself with people who will support and encourage you in your faith. Having a strong community can make a huge difference when you're facing criticism.
Focus on God's will: Ultimately, we are here to serve God, not people. If you're following God's will, then the criticism and doubt don't matter as much.
Conclusion
Life is messy. There will be times when people doubt you, even criticize your faith. But remember, Jesus faced the same challenges. Stay rooted in your faith, find your support system, and focus on what truly matters: following God's will. And hey, if Jesus could get through it, so can you!
F’dak iż-żmien, Ġesù, flimkien mad-dixxipli tiegħu, mar id-dar, u l-kotra reġgħet inġemgħet, hekk li anqas biss setgħu jieklu. Qrabatu, malli semgħu, ħarġu biex iżommuh, għax qalu li tilef moħħu. Il-kittieba li kienu niżlu minn Ġerusalemm bdew jgħidu: “Dan għandu fih lil Begħelżebul u bis-saħħa tal-Prinċep tax-xjaten qiegħed ikeċċihom ix-xjaten”.
Hu sejħilhom lejh u beda jkellimhom bil-parabboli: “Kif jista’ x-Xitan ikeċċi x-Xitan? Jekk saltna tinqasam fiha nfisha, dik is-saltna ma tistax iżżomm wieqfa. U jekk familja tinqasam fiha nfisha, dik il-familja ma tistax iżżomm wieqfa. Li kieku mela x-Xitan qam kontra tiegħu nnifsu u nfired, ma kienx jista’ jżomm sħiħ, imma jkun wasal fit-tmiem. Ħadd ma jista’ jidħol fid-dar ta’ wieħed qawwi u jaħtaflu ġidu jekk qabel ma jkunx rabat lil dak il-qawwi; imbagħad id-dar jaħtafhielu żgur.
Tassew ngħidilkom, kollox jinħafrilhom lil ulied il-bniedem, id-dnubiet u d-dagħa kollu li jidgħu. Imma min jieqaf lill-Ispirtu s-Santu ma jkollu qatt maħfra; jibqa’ ħati għal dejjem”. Għax kienu qalu: “Għandu fih spirtu ħażin”.
Darba ġew ommu u ħutu, baqgħu barra u bagħtu jsejħulu. Dak il-ħin kien hemm ħafna nies bilqiegħda madwaru, u qalulu: “Ara, ommok u ħutek qegħdin hemm barra u jriduk”. U hu weġibhom: “Min huma ommi u ħuti?” Imbagħad dawwar ħarstu fuq dawk li kien hemm madwaru bilqiegħda, u qal: “Dawn, ara, huma ommi u ħuti. Kull min jagħmel ir-rieda ta’ Alla, dak huwa ħija, u oħti, u ommi”.
Il-Kelma tal-Mulej
Is-silta tal-lum toħodna fil-bidu tal-ħajja pubblika ta’ Ġesu’. Kien f’dar Kafarnahum mimlija nies li, tant kienu qed jissaħħru bi kliemu, li nsew imorru jieklu. F’Nazaret qrabatu, minn flok ferħu b’dan, bdew jinkwetaw fuqu.
F’San Mark Kapitlu 2 insibu ħames drabi fejn Ġesu’ xellef difru mal-Iskribi u l-Fariżej:
(i) Stqarr li seta’ jaħfer id-dnubiet mhux skont ir-riti tagħhom.
(ii) Beda jiekol mal-pubblikani u midinbin li għalihom kien skandlu.
(iii) Beda jittraskura l-preċetti tas-Sibt.
(iv) Ifejjaq apposta s-Sibt biex jurihom li l-imħabba hija aqwa minn xi tradizzjoni. Din ħaduha bħala provokazzjoni.
(v) Jaħsad anki l-Apppostli meta jgħid: “Mhux dak li jidol fil-bniedem iniġġsu, imma dak li joħroġ minn qalbu: għira, mibegħda, eċċ.” B’dan Ġesu’ stqarr li l-ikel kollu hu tajjeb. Dan jikkanċella paġni tal-Levitiku fejn insibu lista ta’ ikel li jniġġes.
Bniedem li jgħid ħaġa bħal din li qatt ma nstemgħet qabel, bil-fors li hu midgħi u li għandu xitan ġo fih. Qrabatu ħasbu li beda jitlef rasu biex qed ipoġġi ħajtu fil-periklu. Għalhekk marru biex jaqbduh u jeħduh lejn Nazaret biex jipperswaduh jimxi mal-kurrent tat-tradizzjonijiet tagħhom.
Kien mingħalihom li qed juru kemm iħobbuh, imma fil-fatt riedu jibblukkaw l-għażliet li ried jagħmel.
Il-messaġġ hu: aħna li nħobbu ‘l Ġesu’ rridu noqogħdu attenti li ma nagħwġu l-ebda kelma mit-tagħlim tiegħu. Fl-istorja tal-Knisja nsibu ħafna nies mimlija żelu għal Kristu imma li, meta ħasbu li ċertu diskors mhux se jinżel tajjeb mal-kotra, raw kif għawġuh biex jinżlilhom għasel; eżempju ta’ dan hu dawk li ma aċċettawx il-bidliet tal-aħħar Konċilju għax riedu jibqgħu imwaħħlin mat-tradizzjonijiet. Mingħalihom kienu qed jaqbżu għall-Knisja.
Fil-fatt kienu qed jibblukkaw l-Ispirtu li ried li l-Knisja timxi ‘l quddiem.
Min iħaddan il-Vanġelu kif inhu, jrid jistenna jkun meqjuż miġnun għax imur kontra l-loġika tas-sens komun. Bħal Pietru li ma riedx li Ġesu’ jmur għall-mewt. Jew Ġwanni u Ġakbu li riduh jibgħat in-nar fuq is-Samaritani. Dawn kienu konvinti li qed jiddefendu l-kawża ta’ Kristu. Fil-fatt kienu qed jopponuha.
Jekk il-Vanġelu li nxandru ma jitqies pazzesk min-nies tad-dinja hemm ċans li mhux qed inxandruh sħiħ jew sew kif inhu.
Il-kittieba ndunaw li Ġesu’ ma kienx miġnun, anzi għarfu li dak li kellu f’moħħu kien perikoluż għar-reliġjon u għas-soċjeta’. Qabel ma waslu l-qraba biex jeħdu ‘l Ġesu’ Nazaret, niżlu l-kittieba minn Ġerusalem u xlewh li għandu xitan fih li jtih is-saħħa li jkeċċi x-xjaten.
Għal sekli sħaħ, il-Lhud kienu jemmnu li l-ħażen kollu tad-dinja hu opra ta’ qtajja ta’ spirti ħżiena taħt it-tmexxija ta’ Begħelżebul, isem li ġej minn alla tal-Filistej li jfisser “alla tad-dubbien.”
Taħtu kellu sitt (numru tal-imperfezzjoni) kmandanti li kienu jmexxu l-bqija tax-xjaten. Dawn mhumiex ħlief l-inkarnazzjoni tal-ħażen: uħud ixerrdu vjolenza, oħrajn l-għira, eċċ. Hemm ukoll grupp li jxerred il-mard u d-disgrazzji.
Ġesu’ jkellem lill-Lhud b’dan il-lingwaġġ biex ifiehem id-differenza bejn is-saltna t’Alla u tax-xitan.
Tal-ewwel tissielet favur il-bniedem, il-ħajja u l-ferħ; it-tieni tieħu l-bniedem għall-biki, desperazzjoni u mewt:
“Jekk jien inkeċċi x-xitan bil-qawwa ta’ Begħelżebul mela qed taqblu miegħi li r-renju tiegħu maqsum u se jisfaxxa, u dan għaliex waslet fostkom is-Saltna t’Alla u għax din hi aktar qawwija minn dik tax-xitan.”
Il-messaġġ għalina llum: għalkemm jidher li x-xitan qed isaltan f’ħafna nies, QATT m’għandna naħsbu li ħadd ma jista’ jirbaħlu. Dan jista' jnissel fina qtigħ ta’ qalb, ngħidu li ħadd ma jista’ jgħix tajjeb u li s-Saltna t’Alla hija biss ħolma sabiħa.
Mela llum irridu nifħtu widnejna beraħ għalli qed jgħid Ġesu’: “Is-saltna tax-xitan sfaxxat. Kunu membri attivi u ssapportjaw is-Saltna t’Alla, li hi rejalta’ li jista’ jilħaqha kulħadd.”
“Kull dnub jinħafer ħlief min jidgħi bl-Ispirtu s-Santu.” L-ewwel inneħħu l-ideja qadima t’Alla li jikkastiga. Din l-ideja hija dagħwa. Alla jħobb, u daqshekk. Il-maħfra t’Alla taħdem meta lil wieħed jirnexxielu jippurifikah mill-vjolenza (per eżempju) biex b’hekk dan ma jibqax jgħix ta’ lupu selvaġġ u diżuman, imma ta’ bniedem uman normali.
Dan Alla jagħmlu permezz (i) tal-Kelma; (ii) ta’ nies twajba li bil-kliem u bl-eżempju jirriflettu d-dawl Tiegħu; u (iii) għalina li nemmnu, permezz tas-Sagramenti, li bihom aħna nerġgħu niksbu l-umanita’ sħiħa tagħna.
Mela x’inhi d-dagħwa kontra l-Ispirtu s-Santu? Hi meta wieħed jaħseb bħall-kittieba li l-kelma Tiegħu hija djabolika, li taħdem kontra l-ġid tal-bniedem, u li tieħdu għat-telfien. Dan iwasslu biex jirrifjuta li jiġi maħfur u jkompli jwebbes rasu b’atti diżumani. Alla jkun irid jaħfirlu, imma huwa ma jkunx irid.
Ġesu’ hawn mhux qed jgħid li dan it-tali mhu se jikkonverti qatt u se jmur l-infern. Qed iwissina biex noqogħdu attenti biex ma nidħlux f’sitwazzjoni bħal din li ttellifna ħafna snin ta’ ferħ u paċi minn ħajjitna.
“Waslu qrabatu.” Ma daħlux fid-dar. Dawn li qegħdin barra huma simbolu ta’ Israel l-antika. In fatti, San Mark juża’ l-kelma “omm” mhux Marija, biex ifisser Israel bħala omm il-poplu Lhudi.
Dawk li huma ġewwa huma l-familja ġdida ta’ Ġesu’ li se jaċċettaw il-proposta tiegħu għal dinja ġdida.
“Baqgħu barra u bdew isejħulu.” Mhux Ġesu'kellu joħroġ barra, biex jerġa’ lura għat-tradizzjonijiet antiki. Huma kien jiħtiġilhom jidħlu biex jifformaw parti mill-missjoni ġdida tiegħu.
In fatti, xi wħud mill-qraba ta’ Ġesu’, meta tgħammdu, xorta waħda ppruvaw jinponu dawn l-idejat antiki ta’ Israel fuq l-Insara l-ġodda.
Għalhekk Ġesu’ spiċċa biex jgħid: “Min jagħmel ir-rieda t’Alla, dak hu ħija, oħti u ommi. Iva, saħansitra ommi, għax twellidni fi qlub il-bnedmin.”
St. Philip of Agira, a revered figure in both Sicily and Malta, is shrouded in a bit of mystery. There are two main accounts of his life, placing him in either the 1st or 4th century. Despite the uncertainty surrounding the exact details, his legacy as a courageous defender of Christianity is undeniable.
A Saint of Two Eras?
One tradition, attributed to Athanasius of Alexandria, paints Philip as a 1st-century saint, born in Cappadocia (modern-day Turkey) around 40 AD. This account suggests he died a martyr in 103 AD.
The other story, credited to a lesser-known Eusebius, places Philip in the 4th century, the son of a Syrian father and Roman noblewoman. Here, he is said to have lived during the reign of Emperor Arcadius.
Defender of the Faith
Regardless of the exact timing, both narratives depict Philip as a fearless advocate for Christianity. He is believed to have faced persecution for his faith, earning him the title "confessor."
Patron Saint and Powerful Protector
Ħaż-Żebbuġ, Malta: This Maltese town holds St. Philip in high esteem, with a magnificent church dedicated to him.
Agira, Sicily: Similarly, the town of Agira in Sicily considers St. Philip its patron saint, where his supposed relics reside.
Unofficially, the United States Army Special Forces: This association is less documented but acknowledged by the Special Forces Association (SFA).
A Legacy in Stone
If you find yourself in Żebbuġ, Malta, a visit to the Parish Church of St. Philip of Agira is a must. This beautiful church, built in the 14th century, features stunning artwork and a revered silver statue of the saint himself.
The Mystery Endures
While the historical details surrounding St. Philip may be debated, his enduring popularity as a symbol of faith and resilience is clear. So, whether you encounter him in Sicily or Malta, St. Philip of Agira serves as a reminder of the unwavering spirit of those who fight for their beliefs.
.jpg)
