Instant gratification refers to the immediate satisfaction or pleasure that one receives from a particular action, without having to wait or exert much effort. It often involves seeking immediate rewards or indulging in activities that provide instant pleasure or relief.
In today's fast-paced world, instant gratification has become increasingly prevalent due to various factors, including advances in technology and changes in social behaviour. Here are some examples of instant gratifications:
Online shopping: With just a few clicks, you can browse a vast range of products and have them delivered to your doorstep within a short time. This offers the instant gratification of acquiring desired items without the need to visit physical stores or wait for delivery for an extended period.
Social media and notifications: Social media platforms like Facebook, Instagram, and Twitter provide instant gratification through likes, comments, and shares on your posts. Notifications from social media apps, emails, and messaging services also offer immediate feedback and attention.
Fast food and delivery services: Fast food chains and food delivery apps cater to the desire for quick, convenient meals. Ordering food and receiving it promptly satisfies hunger without the need for cooking or waiting.
Streaming services: Services like Netflix, Hulu, and YouTube provide instant access to a vast library of movies, TV shows, and videos. This allows viewers to indulge in their favourite entertainment on-demand, without having to wait for scheduled broadcasts or go to a physical rental store.
Online gaming: Online games offer immediate rewards and gratification through achievements, level-ups, and virtual currencies. Players can experience a sense of accomplishment and progress within a short span of time.
While instant gratification can provide short-term pleasure, it is important to recognize that excessive reliance on it can have negative consequences. It can lead to impulsive decision-making, reduced attention span, and a diminished ability to delay gratification in more meaningful aspects of life, such as long-term goals, relationships, and personal growth. Finding a balance between instant gratification and delayed gratification is crucial for overall well-being and success.
F’dak iż-żmien, Ġesù qal lill-appostli tiegħu: “Min iħobb lil missieru jew lil ommu iżjed minni ma jistħoqqlux li jkun miegħi; min iħobb lil ibnu jew lil bintu iżjed minni ma jistħoqqlux li jkun tiegħi. U min ma jerfax salibu u jimxi warajja ma jistħoqqlux li jkun miegħi.
Min isib lil ħajtu, jitlifha; u min jitlef lil ħajtu minħabba fija jsibha. Min jilqa’ lilkom jilqa’ lili, u min jilqa’ lili jkun jilqa’ lil dak li bagħatni. Min jilqa’ profeta għax hu profeta, ħlas ta’ profeta jieħu; u min jilqa’ bniedem ġust għax hu ġust, ħlas ta’ wieħed ġust jieħu. U kull min jagħti mqar tazza ilma frisk lil xi ħadd minn dawn l-iżgħar għax hu dixxiplu, tassew ngħidilkom li ma jitlifx il-ħlas tiegħu”.
Il-Kelma tal-Mulej
Biex nifhmu sew x’qed jitlob minna Alla, irridu nżommu quddiem għajnejna l-immaġini li Hu xtaq jittrasmetti Tiegħu nnifsu: l-Għarus tal-Poplu Lhudi (l-għarusa). Din hi mħabba bla limiti u bla kundizzjoni.
Alla Hu l-uniku wieħed fost l-allat l-oħra li juri ruħu bħala għarus li jgħir. Ma jaċċettax il-preżenza ta’ allat oħra: “Ma jkollokx alla ieħor għajri, għax jien Alla li ngħir” (Dewt.5). Ġesu jġedded din l-idea: Hu l-Għarus tal-poplu Nisrani (l-għarusa). Ma jaċċetta lil ħadd u lil xejn li jidħol bejnu u bejn in-Nisrani. Dan jista’ jkun persuna, karriera, flus, poter. Mela jekk għażilt lil Ġesu, trid tħalliH jorjenta lil ħajtek. Fis-silta tal-lum juża’ kliem li l-ebda rabbi qablu ma uża’. Jispiċċa bil-kliem iebes: “..ma jistħoqqlux ikun miegħi,” tant li xi Lhud qalulu: “Int min taħseb li int?”
“Min iħobb ‘il missieru u ‘l ommu iżjed minni ma jistħoqqlux li jkun miegħi.” Hawn Ġesu mhux qed imur kontra l-kmand: “Weġġaħ lil missierek u ‘l ommok” li kien obbligu tal-ulied li jieħdu ħsieb il-ġenituri l-aktar dawk anzjani. Fil-fatt, darba Ġesu ċanfar xi wħud li riedu jnaqqsu dawn l-obbligi.
Meta raġel iħalli d-dar biex jingħaqad ma’ martu, din hi firda neċessarja. Jibqa’ jirrispetta l-ġenituri u l-pariri tagħhom, imma jagħmel ħażin jekk jieħu deċiżjonijiet magħhom u mhux ma’ martu. Nafu x’inkwiet jinqala’ bl-indħil żejjed tal-kunjati.
Ġesu jgħid: “Min jagħżel lili jrid ibiddel il-punt ta’ riferiment: kull deċiżjoni trid tittieħed fid-dawl tal-Evanġelju, mhux kif qalu fuq it-TV jew għand tal-grocer, jew kif jinsistu l-ġenituri. Meta konna żgħar għallmuna li jekk ġenitur jordnalek tagħmel xi ħaġa li hi dnub ma tobdiehx!
Meta Ġesu jidħol f’qalbi, jokkupaha kollha – m’hemmx spazju għal allat foloz oħra. Hekk kif għarusa tbiddel ħajjitha wara t-tieġ biex togħġob l-għarus, hekk irid jagħmel in-Nisrani ta’ veru. Jekk qabel, il-flus, karriera, eċċ kienu jiġu l-ewwel, issa dawn iridu jieħdu xejra evanġelika. Anki Ġesu ħalla ‘l ommu biex jibni familja ġdida: “Dawn (id-dixxipli) huma ommi u ħuti: min jagħmel ir-rieda t’Alla.”
Ftit qabel dis-silta Ġesu jgħid: “Jien ma ġejtx biex inġib il-paċi imma xabla.” Mhux qed iħeġġeġ għal xi vjolenza. In fatti jgħid: “Imberkin dawk li jaħdmu għall-paċi. Ħobbu l-għedewwa tagħkom.” Ix-xabla hi l-proposta Tiegħu ta’ ħajja Nisranija. Dix-xabla tifred, għax min jaċċetaha u min le. Dil-proposta tista’ ġġib il-firda anki fl-istess familja – min irid iqarraq u min le, min favur l-abort u min le, eċċ.
Fi żmien Ġesu, min jikkonverti kienu jkeċċuh mis-sinagoga, jgħajruh Nażri (jew Nażrani = Nisrani), i.e. qed jimxu wara wieħed fallut. Aktar tard se jiġi skumnikat u dikjarat eretiku li tilef il-barka u l-eredita ta’ Abraham. Kien jitkeċċa mill-familja bla sold u bla sapport. Kien f’daż-żmien li r-rabbini, mat-tmintax-il barka li kellhom, żiedu saħta fuq l-Insara. Bħal meta anki llum Musulman isir Nisrani. X’ma jagħmlulux tal-familja? In-Nisrani tal-lum, li jħobb ‘l Alla b’qalbu kollha u bla kompromessi, jista’ jsib ruħu vittma t’hekk, imma jkollu l-unur li ma jismax lil Ġesu jgħid: “…ma jistħoqqlux li jkun miegħi.”
“Min ma jerfax salibu…” Mhux qed jgħid meta wieħed jimrad jew tiġrilu xi disgrazzja, u aħna ngħidulu: “Alla bagħtlek salib u trid iġġorru kif ġarru Kristu, u hekk tkun dehen tiegħu.” Din ideja kerha u żbaljata ħafna. Alla ma jibgħat l-ebda salib. Hu jridna dejjem ferħana. Is-slaleb kollha ġibnihom aħna fuqna bid-dnub tan-nisel. Is-salib li qed jgħid Ġesu mhux xi inċident li rridu nsofruh bil-paċenzja, imma għażla: erfa’ s-salib jiġifieri aċċetta u għannaq ir-rigal tal-ħajja awtentika, i.e. dik li tgħixha għas-servizz tal-oħrajn, anki dawk li għamlulek xi deni.
Trid tkun disponibbli biex tiddedika ħajtek għall-għajrek. Kull min jagħmel hekk hu ferħan f’dan il-qadi, u jġib ferħ u tbissima lil min jaqdi. Nistgħu nibdlu l-kelma “salib” ma’ “imħabba”. Min ma jerfax is-salib, mela, hu dak li ma jħobbx, u “ma jistħoqqlux ikun miegħi.”
“Min jilqa’ lilkom, jilqa’ lili.” Ir-rabbini ta’ żmien Ġesu kienu jgħidu li meta jmur xi ħadd minn flokhom, daqs li kieku marru huma stess. Ġesu jissellef din l-idea: “Min jilqa’ l-vanġelu permezz tagħkom, ikun jilqa’ lili. Min jilqa’ lili jkun jilqa’ il-ħajja awtentika li jixtieqkom tgħixu l-Missier Etern.”
“Profeta’ ġejja mill-Grieg “profemi” li tfisser wieħed li jitkellem f’isem ieħor, u mhux wieħed li jbassar il-futur. Profeta jitkellem fil-preżent, jiftaħ għajnejn in-nies, għax jara l-affarijiet kif jarahom Alla. Imdawwal u mnebbaħ minn Alla, jara ċar b’sensibilita’ li tah Alla, u jikkomunika l-ħarsa t’Alla fil-preżent.
F’Dewt. 20 insibu l-kundanna ta’ dawk li ppruvaw isibu r-rieda t’Alla bil-maġija, divinazzjoni u seħer. Alla wera r-rieda Tiegħu fl-Antik Testment permezz tal-profeti biss. Illum ukoll għandna l-profeti li juruna t-tajjeb mill-ħażin. Jekk nilqgħu lilhom u l-messaġġ tagħhom ikollna l-ħlas li hu s-sodisfazzjon li fhimna x’irid Alla minna, nimxu fuq dan il-pjan, u dan iġibilna ferħ kbir f’ħajjitna.
Fl-ewwel qari, x’kien il-ħlas għall-mara minn Sunem li laqgħet il-profeta? Barka, ħajja u ferħ. Dan jgħodd ukoll anki għan-Nisrani li jagħmel ħiltu kollha biex jgħin lill-profeta fil-missjoni tiegħu.
“Ippridkaw il-vanġelu (b’ħajja eżemplari) u, jekk ikun hemm bżonn, anki bil-kelma.” (San Franġisk). Il-ġust hu dak li jgħix il-kliem tal-profeta, li jagħmel għażliet tajbin u kuraġġużi, avolja jistgħu ma jkunux popolari. Dan jgħodd ukoll għal min jilqa’ lill-ġust, imqar bl-iċken ħaġa: tazza ilma.
F’dak iż-żmien, Ġesù qal lill-Appostli tiegħu: “La tibżgħux mill-bnedmin. Għax xejn ma hu mgħotti li ma jinkixifx, u xejn ma hu moħbi li ma jsirx magħruf. Dak li jien ngħidilkom fid-dlam għiduh fid-dawl, u dak li ngħidilkom f’widnejkom xandruh minn fuq il-bjut. U tibżgħux minn dawk li joqtlu l-ġisem bla ma jistgħu joqtlu r-ruħ; imma aktar ibżgħu minn dak li jista’ jeqred kemm ir-ruħ u kemm il-ġisem flinfern.
Żewġ għasafar tal-bejt mhux b’ħabba jinbiegħu? U b’danakollu anqas wieħed minnhom ma jaqa’ fl-art mingħajr ir-rieda ta’ missierkom. Intom imbagħad sax-xagħar ta’ raskom kollu hu magħdud. Mela xejn la tibżgħu; intom aqwa minn ħafna għasafar tal-bejt. Kull min jistqarr quddiem il-bnedmin li hu miegħi, jien ukoll nistqarr li jiena miegħu quddiem Missieri li hu fis-smewwiet. Iżda min jiċħad lili quddiem il-bnedmin, jien ukoll niċħad lilu quddiem Missieri li hu fis-smewwiet”.
“Alla qal lill-poplu Tiegħu: ‘Illum se npoġġi quddiemkom it-triq tal-barka u t-triq tas-saħta. Agħżlu t-triq li twassal għall-ħajja.’” (Dewt. 30).
Fil-Ktieb tad-Didake nsibu: “Tnejn huma t-triqat: waħda tal-ħajja u l-oħra tal-mewt.
Id-differenza bejniethom hija kbira.” Ġesu rrepeta din l-idea meta tkellem fuq il-bieb id-dejjaq u l-bieb il-wiesgħa. Kulħadd irid ikun ferħan, imma mhux kulħadd jagħżel il-ħajja u l-barka, għax mingħalihom dawn jinkisbu mod ieħor.
L-ewwel Insara ma kinux magħrufin bħala Kristjani imma “dawk tat-triq, tal-mixja”- it-triq li wriena Ġesu, i.e. dik li niċħdu l-egoiżmu tagħna u naqsmu ġidna ma’ dawk fil-bżonn. B’hekk naslu għall-imħabba bla kundizzjoni, imħabba li tkun ta’ (a) servizz għall-oħrajn (b) maħfra bla riservi (ċ) ta’ kliem li jkun biss “iva, iva” u “le, le”. Din hi t-triq tal-veru ferħ.
Ftit jagħżluha din it-triq; ħafna jammiraw lil Ġesu imma xorta waħda jagħżlu toroq oħra li aktarx imorru fl-oppost tat-triq ta’ Ġesu. Mhux ta’ b’xejn li, meta jara dan kollu, in-Nisrani jsaqsi lilu nnifsu: “Imma jien għażilt sew meta għażilt dit-triq? Il-ħin kollu rrid immur kontra l-kurrent!
Il-maġġoranza se jidħku bija: ‘Ħmar, għadek ma fhimtx liema hi t-triq moderna għall-ferħ?’” Dawn jiddejqu wkoll bil-valuri li n-Nisrani jippriedka u jgħix. “Il-ħajja tal-ġust hi differenti minn tal-oħrajn, u differenti hi t-triq li jimxi l-ġust.” (Għerf, 2).
Hawn in-Nisrani jiġi wiċċ imb’wiċċ mal-biża’. L-ewwel biża’ hi din – li jaħseb li qiegħed fit-triq żbaljata. “Ħajja waħda għandi: tgħid għamilt sew li għażilt dit-triq li titlob tant impenji? Mhux aħjar nagħmel ftit kompromessi kif jagħmel kulħadd?”
It-tieni: jibża’ li se jkun emarġinat u mwarrab mill-ħbieb, fuq ix-xogħol, u forsi anki fil-familja. Ġesu llum iwieġeb lin-Nisrani billi jtenni tliet darbiet: “Tibżgħux” Ċertu biża’ hija tajba għax tippreparana għal xi periklu. Imma xi biża’ jista’ jżommna milli nagħmlu għażliet għaqlin u kuraġġużi. Ġesu jgħidilna: “Oqogħdu attenti biex ma tħallux il-biża’ tipparalizzakom. Għażlu t-triq tiegħi u toqogħdux tqisu x’se titilfu imma x’se tirbħu. Tħallux il-biża’ jkun ta’ bsaten fir-roti fit-triq li għażiltu.”
In-Nisrani li jibża’ li t-triq ta’ Ġesu mhux l-aħjar waħda, probabbli jkun qed jagħti widen għal min jgħid: “U r-reliġjon hija xi ħaġa tal-antik, tan-nanniet. Ħadd ma għadu jagħti każ tal-priedki. Aħna l-moderni m’għandniex bżonn min jgħidilna kif ngħixu. Bravi biżżejjed biex niddeċiedu waħedna.”
Għal dad-diskors Ġesu jwieġeb: “ Xejn m’hu mgħotti li ma jinkixifx, u xejn m’hu moħbi li ma jsirx magħruf. Dak li jien ngħidilkom bejnietna għiduh fil-beraħ, u li ngħidilkom f’widnejkom xandruh minn fuq il-bjut.” Ġesu jassigurana: “Minkejja d-diffikultajiet, il-Vanġelu se jibqa’ jiġi ppriedkat u jibqa’ jiġi milqgħuh minn ħafna, u b’hekk jittrasforma d-dinja.” Aħna llum mhux qegħdin f’soċjeta’ post-Kristjana, kif isostnu xi wħud, imma f’soċjeta pre-Kristjana. Kuljum qiegħda titwieled soċjeta aktar evanġelika. Din hi t-tweġiba ta’ Ġesu għall-ewwel biżgħat.
Ġesu jistieden in-Nisrani jirrifletti fuq x’jista’ jagħmlulu dawk li ma jaċċettawx l-Evanġelju. Jistgħu joffenduh, iwaqqgħuh għaċ-ċajt, xi wħud jaslu biex jeħdulu flusu, ħwejġu, saħansitra ħajtu. Dawn huma biżgħat li jiġu minn barra.
Ġesu jqawwilna qalbna: “Tibżgħux minn dawk li joqtlu l-ġisem bla ma jistgħu joqtlu r-ruħ,” i.e. l-ebda vjolenza ma tista’ tisraq il-ħajja ta’ dejjem lin-Nisrani. Dar-rigal, mogħti lilna minn Alla, ħadd ma jista’ jmissu jew jisraqulu lin-Nisrani. Dan hu l-aqwa ħaġa li għandu.
Ġesu jkompli: “imma iktar ibżgħu minn dak li jista’ jeqred kemm ir-ruħ u kemm il-ġisem fl-infern.” Min hu dan li jista’ jagħmel dan id-deni? Dan mhux persuna imma dik il-qawwa negattiva fina li, jekk inħalluha tmexxina u ma nikkontrollawhiex, tista’ twassalna għall-ħażen u għar-rovina tagħna nfusna. “Jien nara t-tajjeb, imma nħoss fija qawwa li tiġbidni ‘l bogħod mit-tajjeb u mill-ħajja” (Rum. 6). Għandna raġun, mela, nibżgħu minn dil-ġibda negattiva, u hemm bżonn nagħmlu minn kollox biex nikkontrollawha, li ma tmurx teħodna fil-Ġeħenna (miżbla).
Biża’ ieħor hu dak li meta wieħed jagħmel għażliet Insara, dawn jaffettwaw lil ta’ madwaru. Jekk wieħed jimxi rett fuq il-post tax-xogħol, fin-negozju, eċċ, jaqla’ inqas flus. Anki biex jaqsam ġidu mal-foqra, il-familja se tbati.
Ġesu jwieġeb: “Tistennewx li noqgħod nagħmel xi mirakli kuljum magħkom, p.e. biex tirbħu l-lotterija. Biżżejjed tintelqu f’idejn il-Provvidenza t’Alla: “Żewġ għasafar tal-bejt mhux b’xejn jinbiegħu? Anqas wieħed minnhom ma jaqa’ fl-art mingħajr ir-rieda tal-Missier, għax jekk tgħixu skond il-Vanġelu, Alla se jwettaq il-veru ġid tagħkom, u intom se tirrejalizzaw ħajjitkom skond il-pjan t’Alla.”
Fil-barka tal-Lhud ma jissemmewx l-għasafar tal-bejt, aktarx għax kienu jnaqqrulhom ix-xtieli u l-frott. Imma Alla xorta jieħu ħsiebhom. Rigward ix-xagħar ta’ rasna, anki kieku jirnexxilek tgħoddhom, l-għada ma jibqgħux l-istess numru. Alla xorta jaf kemm ikolli xagħar kuljum.
“Kull min jistqarr quddiem il-bnedemin li hu miegħi, jien ukoll nistqarr li jien miegħu quddiem Missieri. Iżda min jiċħad lili quddiem il-bnedmin, jien ukoll niċħad lilu quddiem Missieri.” Mhux qed jitkellem fuq il-ġudizzju. In-nies jistgħu jagħrfu lil Ġesu f’xi dixxipli u Nsara tal-lum. F’oħrajn, le. Mela Ġesu jingħaraf f’dawk l-Insara li m’għandhomx biża’ għax għażlu li jimxu fuq it-tagħlim Tiegħu.
The true meaning of worship can be found in various passages of the Bible, particularly in the Old and New Testaments. Let's explore some key biblical principles that help us understand the essence of worship:
Loving God with all our heart:
In Mark 12:30, Jesus quotes the Shema from Deuteronomy 6:5, saying, "Love the Lord your God with all your heart and with all your soul and with all your mind and with all your strength." True worship begins with a sincere and wholehearted love for God. It involves offering ourselves completely to Him, acknowledging His greatness, and desiring to honour and please Him in every aspect of our lives.
Reverence and awe:
Hebrews 12:28 reminds us, "Therefore, since we are receiving a kingdom that cannot be shaken, let us be thankful, and so worship God acceptably with reverence and awe."True worship involves approaching God with a deep sense of respect, reverence, and awe. We recognize His holiness, His majesty, and His infinite worthiness of our worship.
Spirit and truth:
In John 4:23-24, Jesus teaches, "Yet a time is coming and has now come when the true worshipers will worship the Father in the Spirit and in truth, for they are the kind of worshipers the Father seeks. God is spirit, and his worshipers must worship in the Spirit and in truth." True worship is not limited to external rituals but is a spiritual expression of our hearts. It involves engaging our spirits and being authentic in our worship, offering ourselves truthfully before God.
Sacrificial offering:
In Romans 12:1, the apostle Paul writes, "Therefore, I urge you, brothers and sisters, in view of God's mercy, to offer your bodies as a living sacrifice, holy and pleasing to God—this is your true and proper worship." True worship is a response to God's mercy and grace. It involves surrendering ourselves to Him, sacrificing our own desires and ambitions, and aligning our lives with His will. It is a continual offering of ourselves to God, not just during formal worship gatherings but throughout our daily lives.
Communal worship:
In Hebrews 10:24-25, we are encouraged, "And let us consider how we may spur one another on toward love and good deeds, not giving up meeting together, as some are in the habit of doing, but encouraging one another—and all the more as you see the Day approaching." True worship extends beyond individual acts of devotion. It involves coming together as a community of believers, supporting and encouraging one another in our worship of God.
In summary, the true meaning of worship, according to the Bible, involves loving God wholeheartedly, approaching Him with reverence and awe, worshiping in spirit and truth, offering ourselves as living sacrifices, and engaging in communal worship. By embracing these principles, we can cultivate a deeper and more meaningful worship experience that honors God and enriches our spiritual lives.
F’dak iż-żmien, Ġesù ra n-nies u tħassarhom, għax kienu mdejqa u mitluqa bħal nagħaġ bla ragħaj. Imbagħad qal lid-dixxipli tiegħu: “Il-ħsad huwa kbir, iżda l-ħaddiema ftit. Itolbu mela lil Sid il-ħsad biex jibgħat ħaddiema għall-ħsad tiegħu”.
Sejjaħ lejh it-tnax-il dixxiplu tiegħu, u tahom is-setgħa fuq l-ispirti ħżiena biex ikeċċuhom, u jfejqu kull xorta ta’ mard u ’l kull min kien nieqes minn saħħtu.
L-ismijiet tat-tnax-il appostlu huma dawn: l-ewwel Xmun, jgħidulu Pietru, u ħuh Indrì, u Ġakbu ta’ Żebedew, u ħuh Ġwanni, Filippu u Bartilmew, Tumas u Mattew il-pubblikan, Ġakbu ta’ Alfew, u Taddew, Xmun il-Kanani, u Ġuda l-Iskarjota, li mbagħad ittradieh.
Lil dawn it-tnax Ġesù bagħathom b’dawn l-ordnijiet: “Taqbdux triq il-pagani, u tidħlux f’belt tas-Samaritani; imma qabel xejn morru fittxu n-nagħaġ il-mitlufa tad-dar ta’ Iżrael. Intom u sejrin, xandru u għidu li s-Saltna tas-Smewwiet waslet. Fejqu l-morda, qajmu l-mejtin, fejqu l-lebbrużi, keċċu x-xjaten. B’xejn ħadtu, b’xejn agħtu”.
Illum issib ħafna li xebgħu jisimgħu fuq il-problemi li hawn fid-dinja. Issibhom ifittxu x’imkien jew xi ġenju li se jbiddel l-ekonomija, il-politika u t-teknoloġija u jsolvi kollox. Imma aħna l-Insara nafu li dan “il-ġenju” ġa ġie. Li rridu nsaqsu hu: Kemm minna l-Insara jemmnu li nistgħu nsolvu l-problemi kollha tagħna meta kulħadd jobdi l-Vanġelu ta’ Kristu?Mattew jgħidilna li wara li Ġesu’ spjega l-beatitudni, niżel mill-muntanja u sab umanita’ marida fil-ġisem u fir-ruħ.
X’jagħmel Ġesu’? Insibuh fiż-żewġ kapitli li jmiss, fejn naraw li kull fejn jersaq Ġesu’ bil-kelma tiegħu li tfejjaq, terġa’ tirrenja umanita’ ġenwina biex tieħu post id-diżumanita’ li tkun ħakmet ħafna nies. Il-mard tal-ġisem hu simbolu tal-mard tar-ruħ.
Eżempju:
Il-lebbra ttebba l-ġilda u tkerrah il-bniedem. Dan simbolu tad-dnub tal-vjolenza, qerq u korruzzjoni. Aħna naħarbu minn nies koroh bħal dawn.
Il-paralitiku hu simbolu ta’ min ma jafx jimxi sew u jkollu jmur fejn imexxuh l-oħrajn. Ġesu’ lil dan jerġa’ jqajmu fuq saqajh u jurih it-triq it-tajba lejn ħajja li hi ta’ min jgħixha.
L-għama hu simbolu ta’ min ma jafx liema triq se jieħu u ta’ spiss jieħu triq b’oħra. Il-Vanġelu jiftaħ għajnejn l-għomja u jurihom x’għażliet għandhom jagħmlu.
Il-kilba għall-flus hija aktarx l-aktar marda diffiċli biex tfejjaq. Mattew għadda minna dil-ħaġa meta kien jiġbor it-taxxi. “Eħfef li ġemel jgħaddi minn għajn ta’ labra….”
“Il-ħsad huwa kbir…” Ġesu’ jgħid lid-dixxipli x’qed jara quddiemu: merħla bla ragħaj u bla direzzjoni għax traskurata mill-awtoritajiet ċivili u reliġjuża.
Meta Eżekjel jilmenta kemm rejiet ta’ Israel ħakmu ħażin, iħabbar li Alla se jiġi hu stess biex jirgħa l-poplu tiegħu – wegħda li seħħet f’Ġesu’ Kristu, li wriena li Alla mhu qatt ‘il bogħod minna. Anzi jħoss għalina dak li tħoss omm għal binha fil-ġuf.
Jekk Nisrani ma jħossx dan is-sentiment għall-proxxmu, se jkun diffiċli għalih biex ikun dixxiplu. Għax Ġesu’ għażel li f’din l-opra ta’ salvazzjoni jiġi bżonn għadd ta’ bnedmin bħala kollaboraturi. Mela tajjeb li llum insaqsi lili nnifsi: x’inħoss jien meta nara tant nies li jqiegħdu t-tama tagħhom f’affarijiet fiergħa, jfittxu ferħ artifiċjali, u jibnu l-futur tagħhom fuq valuri bla siwi? Inħossu għal dan kollu kif ħass Ġesu’, dik il-kompassjoni biex ngħidulha hekk “vixxerali”?
“…imma l-ħaddiema huma ftit.” Veru li Ġesu’ għadu jsejjaħ saċerdoti, patrijiet u sorijiet. Dawn huma essenzjali għall-Knisja. Imma jsejjaħ ukoll kull Nisrani biex ikun dixxiplu tajjeb.
“Il-ħsad huwa kbir.” Mela l-qamħ lest biex jinqata’. B’dan Ġesu’ jrid ifisser li d-dinja hija lesta biex tilqa’ l-kelma tiegħu. Anzi n-nies huma bil-ġuħ u bil-għatx għalha. Mela llum Ġesu’ qed jistieden lilna lkoll biex immorru nwasslu din il-kelma ta’ fejda lil ħutna, hi x’inhi l-vokazzjoni tagħna. Hawn min jaqta’ qalbu għax jgħid, “In-nies tal-lum ma jridux jafu bi Knisja, Sagramenti u tagħlim reliġjuż.” Imma kif nafu, dan kien hekk sa mill-ewwel jum tal-Pentekoste. Dan ma qatgħax qalb l-Appostli. Bil-qawwa tal-Ispirtu s-Santu il-Knisja ta’ Kristu bdiet dak in-nhar bi ftit eluf, biex illum hawn miljuni ta’ Nsara.
Il-haddiema huma ftit għax mhux ħafna Nsara jħossu għall-proxxmu kollu dak it-tnehid u tqanqil ġenwin li ħass Ġesu’ għall-merħla li kienet tidher bla ragħaj.
Għalhekk Ġesu’ jkompli, “Itolbu, mela, lil Sid il-ħsad…” Hawn min forsi jgħid, “Mela l-Missier ma jafx x’hemm bżonn? Hemm għalfejn ngħidulu aħna x’għandu jagħmel?” Min jgħid hekk għadu ma fehemx sew x’jiġifieri titlob. “Titlob” f’dan il-każ ma jfissirx Rużarji, kurunelli jew talb ieħor li nsibu lest f’xi ktieb jew wara xi santa. Imma jfisser li jien nagħmel sforz biex nidħol f’sintonija mal-ħsibijiet t’Alla li se jgħinni biex ninterjorizza (i.e. nagħmilhom tiegħi) l-imħabba mqanqla u bla tarf li l-Missier għandu għal kull bniedem.
Permezz ta’ dan id-djalogu jien se niskopri kemm hu sabiħ u ġust dan il-proġett ta’ mħabba. B’hekk l-Ispirtu se jispirani x’għandi nagħmel jien u jħajjarni biex, inkun fejn inkun, se nagħti daqqa t’id biex inxerred l-Aħbar Tajba. Jekk aktar Insara jitolbu b’dan il-mod, il-ħaddiema għall-ħsad se jiżdiedu sew. (Hawn ta’ min jinnota li jekk aktar żgħażagħ jitolbu b’dan il-mod, żgur li jkollna aktar vokazzjonijiet) .
“ Tahom is-seta’ fuq l-ispirti ħżiena biex ikeċċuhom, u jfejqu kull xorta ta’ mard.” Hekk kif Ġesu’ f’ħajtu fuq din l-art keċċa x-xjaten u fejjaq il-morda, hekk issa jixtieq li d-dixxipli jkomplu jagħmlu bħalu. X’inhuma dawn ix-xjaten li jtellfu l-ferħ lill-bniedem? Huma l-għira, l-mibegħda, il-kilba għall-flus u l-poter, u kull forma oħra ta’ għemil fejn inqis lill-proxxmu bħala għadu u mhux bħala ħija.
Noqogħdu attenti għax dawn jinsabu f’kull wieħed u waħda minna, inkluż jien. Rigward il-fejqan tal-mard, Ġesu’ mhux qed jistenna minna d-dixxipli tal-lum li dejjem nagħmlu l-mirakli, għalkemm fejqan mirakoluż għadu jsir xi kull tant għal xi skop partikulari, bħal meta jsir bl-interċessjoni ta’ xi bejatu biex ikun jista’ jiġi kanonizzat. Imma fil-ħajja ta’ kuljum, għandna nfittxu biex innaqqsu t-tbatija tal-mard bħal meta, per eżempju, tgħin xi morda fl-art tal-missjoni biex jixtru l-mediċini għax ma jkollhomx mezzi.
Imbagħad hemm mard ieħor fejn nies qed isofru mħabba nuqqas ta’ liberta’, inġustizzji, korruzzjoni u vjolenza. Id-dixxiplu hawn irid jikkonvinċi ruħu li l-Kelma t’Alla hija aqwa minn dan kollu. Għalhekk irid jintroduċiha kemm jiflaħ u fejn jista’.
“L-ismijiet tat-tnax-il-Appostlu…..” Jissemmew tnax mhux biex jieħdu post it-tnax-il tribu’ ta’ Israel imma biex juru li huma ulied Israel, il-poplu magħżul t’Alla. Mattew isemmihom tnejn tnejn, għax din il-missjoni se sseħħ permezz ta’ komunita’ mhux minn persuni individwali. Anki meta dixxiplu jxandar il-Kelma waħdu, jiħtieġ li jħossu parti minn komunita’, u dejjem għandu jinterpreta l-Kelma skont it-tagħlim tal-Knisja.
Ġesu’ għażel bħala appostli nies komuni, ħaddiema, midinba, normali bħalna. Ma kienx hemm skribi jew rabbini fosthom. Kellhom il-limiti tagħhom.
“Morru fittxu n-nagħaġ mitlufa tad-dar ta’ Israel.” Dan biex il-barkiet u s-salvazzjoni li Alla wiegħed lil Abraham jaslu għand il-bnedmin kollha permezz tal-Lhud ikkonvertiti.
“B’xejn ħadtu, b’xejn għatu, għax jekk xi ħadd jissuspetta li qed tippridkaw għal xi qliegħ jew unur, il-messaġġ tagħkom jitlef l-kredibilita’”.
Dopamine is a neurotransmitter in the brain that plays a crucial role in reward and pleasure pathways. It is often associated with feelings of motivation, pleasure, and reinforcement. Dopamine is released when we engage in rewarding activities or experience pleasurable stimuli, such as eating delicious food, receiving a compliment, or accomplishing a goal.
Instant gratification refers to the desire for immediate satisfaction or pleasure without delay or waiting. In today's fast-paced world, technology and modern conveniences have made it possible to obtain many things quickly and effortlessly. This can lead to a greater emphasis on seeking instant gratification.
The relationship between dopamine and instant gratification can be understood through the concept of reward prediction. When we anticipate a reward, such as the pleasurable feeling we get from accomplishing a task or indulging in a treat, dopamine levels in the brain increase. This motivates us to pursue the rewarding activity.
Instant gratification can trigger a surge of dopamine because it offers immediate rewards. Activities like scrolling through social media, binge-watching television shows, or online shopping can provide instant satisfaction and temporarily elevate dopamine levels. However, these rewards are often short-lived and can create a cycle of seeking more immediate gratification.
The pursuit of instant gratification can have implications for long-term well-being. Constantly seeking immediate rewards can lead to neglecting important responsibilities, procrastination, or developing addictive behaviours. It can also undermine efforts toward achieving long-term goals that require patience, persistence, and delayed gratification.
It's important to strike a balance between seeking immediate rewards and pursuing long-term goals. Developing strategies to delay gratification and cultivating patience can lead to more significant achievements and lasting satisfaction.
In today's digital age, where access to explicit content is just a few clicks away, the phenomenon of pornography has become increasingly pervasive. With its seductive allure and the promise of immediate satisfaction, pornography exemplifies the power of instant gratification. However, beneath the surface lies a complex web of psychological, social, and ethical implications. This article explores the impact of pornography on individuals and society, shedding light on the illusory nature of instant gratification.
The Allure of Instant Gratification:
Pornography feeds into the human desire for immediate pleasure. With its readily available content and easily consumable nature, it taps into our inherent inclination towards instant gratification. However, the fleeting pleasure it offers often comes at a steep cost.
The Psychological Effects:
Engaging in pornography can have profound psychological consequences. Frequent exposure to explicit content can lead to desensitization, distorted perceptions of intimacy, and unrealistic expectations about relationships and sexuality. Moreover, the addictive nature of pornography can hinder one's ability to form healthy connections and maintain a fulfilling sex life.
The Social Ramifications:
The widespread availability of pornography has raised concerns about its impact on society. From influencing attitudes towards consent and objectification to contributing to the commodification of sex, the repercussions of pornography extend beyond the individual level. Its accessibility has also raised questions about the age-appropriate exposure of young people and the potential for addiction and compulsive behaviour.
The Ethical Dilemma:
Behind the scenes of the pornography industry lie serious ethical concerns. Issues such as exploitation, human trafficking, and the violation of consent are prevalent in the production of explicit content. The instant gratification derived from consuming pornography can inadvertently perpetuate these injustices.
The Path Towards Healing:
Recognizing the harmful effects of pornography is the first step towards fostering a healthier relationship with sexuality. Open dialogue, education, and support systems are essential in addressing the negative impacts of pornography and promoting sexual well-being. Encouraging individuals to seek therapy, engage in meaningful connections, and cultivate a sense of self-worth beyond instant gratification can lead to a more balanced and fulfilling life.
While pornography may offer the illusion of instant gratification, the repercussions it brings can be far-reaching. Understanding the psychological, social, and ethical dimensions of pornography is crucial for individuals and society to navigate its influence. By acknowledging the inherent pitfalls of instant gratification and promoting a more holistic approach to intimacy, we can strive towards healthier relationships, personal growth, and a more informed society.
F’dak iż-żmien, Ġesù qal lin-nies: “Jiena hu l-ħobż il-ħaj, li niżel mis-sema. Jekk xi ħadd jiekol minn dan il-ħobż jgħix għal dejjem. U l-ħobż li jiena nagħti huwa ġismi għall-ħajja tad-dinja”. Fuq hekk il-Lhud tlewmu bejniethom, u bdew jgħidu: “Kif jista’ dan jagħtina ġismu biex nikluh?”. Ġesù mela qalilhom: “Tassew, tassew ngħidilkom, jekk ma tiklux il-ġisem ta’ Bin il-bniedem u ma tixorbux demmu, ma jkollkomx il-ħajja fikom. Min jiekol ġismi u jixrob demmi għandu l-ħajja ta’ dejjem, u jiena nqajmu mill-imwiet fl-aħħar jum. Għax ġismi huwa tassew ikel, u demmi hu tassew xorb.
Min jiekol ġismi u jixrob demmi jibqa’ fija u jiena fih. Bħalma bagħatni l-Missier, li hu ħaj, u jiena ngħix b’Missieri, hekk ukoll min jiekol lili, hu wkoll jgħix bija. Dan huwa l-ħobż li niżel mis-sema; mhuwiex bħal dak li kielu missirjietkom u mietu; min jiekol dan il-ħobż jgħix għal dejjem”.
Il-festa ta’ Corpus twaqqfet wara li qamu ħafna disputi fuq il-preżenza ta’ Ġesu fl-Ewkaristija, u wara li bdew ħafna devozzjonijiet, xi wħud tajbin, imma oħrajn tbiegħdu mis-sens veru ta’ dal-misteru.
Għal din l-awtentiċita rridu mmorru għas-sors ta’ dan id-diskors, u għall-ġest li għamel Ġesu fl-Aħħar Ċena. Sinifikattiv ħafna l-fatt li Ġesu ma waqqafx dan is-Sagrament f’kuntest reliġjuż, fit-Tempju jew f’xi sinagoga, imma f’kuntest pjuttost profan – waqt ikla.
Irridu nfarfru t-trab u nnaddfu s-sadid li trabba matul is-sekli fuq dan is-suġġett. Dan il-kliem Ġesu qalu fis-sinagoga ta’ Kafarnaum. Kien għadu kif tema’ l-5000 ruħ bil-ħobż. “Jien Hu l-ħobż li niżel mis-sema. Jekk xi ħadd jiekol minn dan il-ħobż jgħix għal dejjem.” Din l-eternita’ ma tfissirx it-tul tal-ħin jew taż-żmien, imma tfisser il-Ħajja tal-Etern. Min jitqarben jirċievi u jibda jgħix il-ħajja tal-Etern, il-Ħajja Divina.
Ġwanni juża’ żewġ verbi: “fagejn” li tfisser “tiekol” u li jużaha ħdax-il darba f’dan il-kapitlu; “trogejn” li tfisser “tomgħod, titħan” li jużaha erba’ darbiet (Kemm morna żmerċ meta kienu jgħidulna li jekk tigdem l-ostja tagħmel dnub). Mela nomogħdu mhux nibilgħu: bħal meta wieħed iwissik u int ikollok bżonn tomgħod dak li qallek biex jinżillek sew u jħalli effett fik.
Imbagħad Ġwanni juża’ l-verb “tixrob” tliet darbiet. Dawn huma verbi konkreti li jgħaddulna l-messaġġ li, l-ewwel u qabel kollox, l-Ewkaristija mhux qiegħda hemm biex noqogħdu nħarsu lejha, nikkontemplawha jew nadurawha, imma biex nikluha u nixorbuha. Ġesu jrid li, kif il-ħobż u ikel ieħor jiġi assimilat mill-ġisem, hekk ukoll Hu jixtieq li jiġi assimilat fina. Mela ejjew nevitaw diskors bħal meta ngħidu li Ġesu hu priġunier fit-Tabernaklu, u ħa noqgħodu ħdejH ħa nżommulu kumpannija u nikkunslawH. Dan hu kliem bla sens.
L-anqas tagħna l-Ewkaristija biex jibqa’ viċin tagħna. Ġesu dejjem qrib tagħna, mhux fl-Ewkaristija biss. Mela, L-EWKARISTIJA QIEGĦDA BIEX NIKLUHA. Qed nisħaq fuq dan għax kien Ġesu stess li saħaq fuq dan għal ħmistax-il darba.
Is-silta tal-lum hija l-konklużjoni tad-diskors kollu. Ġesu jħabbar li aktar tard se jwaqqaf dan is-sagrament. Il-kelma Tiegħu flimkien mal-Ġisem Tiegħu se jsiru ikel għall-bniedem. Dan hu ikel li ma jispiċċax, imma jibqa’ ħaj biex jagħti l-ħajja lil min jirċevieh. Din hi l-Ħajja tal-Etern, li trid tkompli dejjem tikber u tiżviluppa permezz tal-Kelma ta’ Ġesu. Inkella tikber biss il-ħajja bijoloġika. L-Iben t’Alla, l-Etern li jiġi ġo fina jrid jikber billi nilqgħu l-Kelma Tiegħu, il-Messaġġ Tiegħu, l-Evanġelju.
Min sema’ dan id-diskors żgur ftakar fil-Kliem: “Il-bniedem mhux bil-ħobż biss jgħix imma b’kull Kelma li toħroġ minn fomm Alla.” Issa dil-“Kelma” ġiet inkarnata fil-persuna ta’ Ġesu. B’hekk in-nies mhux biss semgħu il-Kelma, imma raw l-Awtur tal-Kelma, l-Iben t’Alla.
“U l-ħobż li jiena nagħti huwa Ġismi għall-ħajja tad-dinja.” Hawn Ġesu għadu mhux qed jitkellem fuq l-Ewkaristija. Jidħol f’dan is-suġġett bil-mod il-mod.
Fil-ħsieb semitiku, “ġisem” ifisser il-persuna bid-difetti u dgħufija tagħha, destinata għall-mewt. Ġesu wkoll ħa ġisem destinat għall-mewt. Il-messaġġ li ġabilna mis-sema hu preżenti fiH u qed isostni l-fraġilita Tiegħu bħala bniedem. In-nies fehmu li Ġesu qed jgħidilhom biex jaċċettaw il-messaġġ Tiegħu biss. Allura issa Ġesu jintroduċi l-Ewkaristija. Jitkellem ċar u jixxokkja l-mentalita’ Semitika tal-Lhud.
“Fis-sewwa fis-sewwa ngħidilkom, jekk ma tiklux il-ġisem ta’ Bin il-bniedem u ma tixorbux demmu, ma jkollkomx il-ħajja fikom.” Li Lhudi jixrob id-demm kienet ħaġa ripunjanti ħafna. Mela hemm bżonn immorru għall-Aħħar Ċena fejn Ġesu ħa ftit ħobż u qal: “Dan hu ġismi (Ġwanni biss jgħid “laħmi”)”, i.e. mhux daqstant li l-ħobż isir il-Ġisem ta’ Ġesu daqskemm Ġesu isir ħobż biex jagħmilha possibbli biex nikluH. Fil-fatt ħajtu kollha kienet rigal ta’ ħobż biex imantnina. X’se nagħmlu b’dan ir-rigal mibdul taħt l-ispeċi ta’ ħobż u nbid? Nikluh biex isostnina u jqawwina fil-vjaġġ tagħna.
“Dan hu ġismi,” jiġifieri, “Dan hu Jien.” L-Appostli ma fehmu xejn dak in-nhar. Fehmu aktar tard. Noqogħdu attenti kif inkellmu lill-oħrajn, l-aktar lit-tfal, fuq l-Ewkaristija. Hawn min jgħallem li fl-ostja kkonsagrata hemm Ġesu bil-laħam, id-demm u l-għadam ; dan kollu moħbi taħt forma ta’ ħobż. Aħjar ngħidu sempliċiment li Ġesu sar ħobż għalina biex inkunu nistgħu nikluh. Imma min jitqarben irid ikun ippreparat biex jassimila t-tagħlim kollu ta’ Ġesu u jfassal ħajtu fuqu. Kull tqarbina titlob impenn serju. “…. u jixrob demmi.” Hemm bżonn li kulħadd jifhem kemm hu mportanti li nitqarbnu bl-inbid ukoll, imqar billi nbillu l-ostja biex inħarsu l-iġjene. Almenu kull nhar ta’ Ħadd. Għax id-demm ifisser il-ħajja.
Meta Mose’ ppreżenta l-għaxar Kmandamenti lill-poplu, qabad ftit demm u raxx ftit fuq l-artal u ftit fuq il-poplu. B’hekk ġedded il-patt bejn Alla u l-poplu, fejn Alla wiegħed li jkun Alla tagħhom u huma se jkunu l-poplu fidil Tiegħu. Id-demm kien simbolu li Alla u l-poplu kellhom jaqsmu (sharing) ħajja waħda, demm wieħed. Mela anki aħna, meta nixorbu d-demm ta’ Kristu, inkunu qed nixxerjaw ħajja waħda, spirtu wieħed.
“Min jiekol ġismi u jixrob demmi jibqa’ jgħammar fija, u jien ngħammar fih.” Waqt tieġ, l-għarus isaqsi l-għarusa tridx tgħaqqad ħajjitha ma’ ħajtu. Hi ssaqsi l-istess. Jagħtu ċ-ċrieket, sinjal ta’ mħabba bla tarf li għandhom għal xulxin.
Jiżżewġu u “t-tnejn isiru ġisem wieħed.” Dan wara li jkunu saru jafu sew minn qabel lil xulxin. Tqarbina tajba titlob li nkunu sirna nafu sew min hu Ġesu permezz tal-Kelma Tiegħu. Qisu Ġesu qed jgħidli: “Issa li sirt tafni sew, kul dan il-ħobż, ixrob dan l-inbid, biex inkunu nistgħu naqsmu ħajjitna flimkien.”
Fl-evanġelju ta' San Ġwann insibu miktub hekk: Ġw:17:20"M'iniex nitlob għal dawn biss ..." dawn biss Ġesù qiegħed jirreferi għall-appostli u jkompli "... imma wkoll għal dawk li għad jemmnu fija ...".
Min huma dawk li għad jemmnu fiH ? Dawk li għad jemmnu fiH huma aħna, li kif permezz tal-ħidma tal-appostli u l-knisja u bil-qawwa tal-Ispirtu s-Santu għandna waslet il-kelma tiegħU, kif ikompli dan il-vers "... bis-saħħa tal-kelma tagħhom; ..."
X'qed jitlob Ġesù ?
Il-vers ikompli:Ġw:17:21 "...nitolbok li jkunu lkoll ħaġa waħda" Ġesù jitlob lil Missier sabiex aħna nkunu magħqudin u hawnhekk iġib l-eżempju tar-relazzjoni tiegħu mal-missier "...bħalma aħna ħaġa waħda..."
Xi tfisser din l-għaqda ?
Din l-għaqda bejn Ġesù u l-Missier tfisser u turi b'mod konkret li Ġesù huwa tassew Alla ħaj fostna. Il-Missier jew Alla, bħall ma ħafna nirreferu għaliH, huwa il-forza jew qawwa pura u perfetta tal-imħabba. Din l-Imħabba perfetta għandha tkompli tkun iċ-ċentru sabiex tkompli ssostni u tgħaqqad lillna l-bnedmin mingħajr distinzjoni.
"Jiena fihom u inti fija, biex isiru ħaġa waħda għalkollox, ħalli d-dinja tagħraf li inti bgħattni u li ħabbejt lilhom kif ħabbejt lili.Missier, irrid li dawk li tajtni jkunu huma wkoll miegħi fejn inkun jien, biex jaraw il-glorja tiegħi, il-glorja li tajtni int, għaliex int ħabbejtni sa minn qabel il-ħolqien tad-dinja.Missier ġust, tassew li d-dinja ma għarfitekx, imma jien għaraftek, u dawn għarfu li inti bgħattni.U jiena għarrafthom ismek u għad ngħarrafhulhom iżjed, biex l-imħabba li biha ħabbejtni tkun fihom u jiena fihom."
Today, we're going to explore an important aspect of our faith journey: overcoming doubts and unbelief. Doubts and questions are not something to be ashamed of; they are a normal part of our relationship with God. In fact, they can serve as catalysts for spiritual growth and a deeper understanding of our faith. So, let's dive into this topic and discover how we can strengthen our belief in God, even in the midst of doubt.
I. Acknowledging Doubts:
Doubts as a normal part of faith: Let's start by acknowledging that doubts and questions are not signs of weak faith, but rather an invitation for growth. Just like the disciples and heroes of faith in the Bible, we may have moments of uncertainty or struggle with certain aspects of our beliefs.
Open and honest conversations: It's essential to create a safe space where doubts can be shared without judgment or condemnation. Encourage young people to express their doubts openly, whether through discussions, journaling, or seeking guidance from trusted mentors or youth leaders.
II. Seeking Answers:
Prayer: Prayer is a powerful tool to connect with God and seek His guidance. Encourage youth to bring their doubts before God, honestly expressing their questions and seeking His wisdom and understanding.
Bible study: The Bible is a rich source of truth and wisdom. Encourage young people to engage in regular Bible study, examining passages that address their specific doubts or areas of unbelief. Help them discover how God's Word offers answers and guidance for their lives.
Seeking wise counsel: Encourage youth to seek guidance from mature believers, pastors, or trusted mentors who can provide insights and perspective. Remind them that seeking counsel does not indicate weakness but demonstrates a desire for growth and understanding.
III. Strengthening Belief:
Reflecting on personal experiences: Encourage young people to reflect on their personal experiences of God's presence, guidance, and faithfulness in their lives. Remind them of the times when God has answered their prayers, provided comfort, or intervened in remarkable ways.
Building a foundation of faith: Help youth establish a solid foundation for their faith by grounding themselves in the core teachings of Christianity. Encourage them to explore the life and teachings of Jesus, the evidence for the resurrection, and the historical reliability of the Bible.
Community support: Emphasize the importance of surrounding themselves with a supportive faith community. Being part of a community that encourages and uplifts one another can provide strength and assurance during times of doubt.
Conclusion:
Doubts and unbelief can be challenging, but they are not insurmountable. As we journey through our faith, let's embrace our doubts as opportunities for growth and seek answers through prayer, Bible study, and seeking wise counsel. Remember that God is not afraid of our doubts; rather, He invites us to draw closer to Him, to discover His truth, and to experience the depth of His love and faithfulness. So, let's embark on this journey together, supporting one another as we navigate our doubts and strengthen our belief in God.
F’dak iż-żmien, Ġesù qal lil Nikodemu: “Alla hekk ħabb lid-dinja li ta lil Ibnu l-waħdieni, biex kull min jemmen fih ma jintilifx, iżda jkollu l-ħajja ta’ dejjem. Għax Alla ma bagħatx lil Ibnu fid-dinja biex jagħmel ħaqq mid-dinja, imma biex id-dinja ssalva permezz tiegħu. Min jemmen fih ma jkunx ikkundannat; iżda min ma jemminx huwa ġa kkundannat, għax ma emminx fl-isem tal-Iben il-waħdieni ta’ Alla”.
Il-vanġelu tal-lum hu silta mid-djalogu ta’ Ġesu ma’ Nikodemu. Huma biss tliet sentenzi, imma hemm bżonn inżidu tnejn oħra, għax fil-fatt huma meditazzjoni u riflessjoni ta’ Ġwanni wara l-Għid.
Huma tweġiba għall-mistoqsijiet tad-dixxipli: “Imma min hu tassew dan Ġesu ta’ Nazareth, dan Ġesu li qattajna tliet snin ngħixu u nieklu miegħu, li qallbilna ħajjitna ta’ taħt fuq u l-mod kif naħsbuha u nirraġunaw, u l-mod kif inġibu ruħna m’Alla u mal-bnedmin, ma’ min jiżbalja u jidneb, fuq il-flus, il-familja, is-sesswalita’?
Min hu dan Ġesu li biddel id-dinja, u beda ordni uman ġdid?” Is-silta tal-lum twieġeb dawn il-mistoqsijiet. Hija frott tal-meditazzjoni tal-komunita’, u Ġwanni jippreżentaha madwar sittin sena wara, iggwidat mill-Ispirtu s-Santu.
Għaliex Ġwanni daħħal din is-silta bħala parti mid-djalogu bejn Ġesu u Nikodemu? Għax dan il-Fariżew hu simbolu ta’ wieħed miexi fid-dlam tal-lejl u li qed ifittex id-dawl. Hemm ftit minn Nikodemu f’kull wieħed u waħda minna, għax aħna il-ħin kollu infittxu d-Dawl.
Nikodemu jagħmel mixja – jiġi fid-dalma tal-lejl u jerġa’ jmur fid-dlam. Jerġa’ jidher fis-Sinedriju meta jaqbeż għal Ġesu: “Il-liġi tagħna tgħid li nistgħu niġġudikaw bniedem qabel ma nisimgħu x’qed jagħmel, x’qed jgħid u kif qed jgħix?” Sħabu l-Fariżej insultawh: “Mela ma tafx li l-ebda profeta mhu se joħroġ mill-Galilija?”
Fl-aħħar, Nikodemu jsib id-dawl, u narawh ġej bil-fwejjaħ biex jidlek lil Ġesu qabel id-difna. Għaraf li Ġesu kien l-Għarus li tant ħabb l-umanita’ li ta ħajtu għaliha.
Hawn Ġwanni jagħti t-tweġiba tiegħu lill-Komunita’ Nisranija. Wara sittin sena, x’opinjoni iffurmaw fuq Ġesu ta’ Nazareth? “Ġesu, wara li ħabb lil Tiegħu, ħabbhom sal-aħħar,” billi wera mħabbtu b’mod li ma setax jagħmel aktar milli għamel, milli ta l-istess ħajtu għalihom.
Ġwanni għaraf li Ġesu hu r-rivelazzjoni tal-Missier: “Alla hekk ħabb lid-dinja li ta lil Ibnu l-waħdieni biex, kull min jemmen, ma jintilifx imma jkollu l-ħajja ta’ dejjem”.
(a) L-ewwel riflessjoni: Alla mhux dak li jikkastiga, jikkundanna u jippreferi poplu minn ieħor, imma li, permezz ta’ Ġesu, wera ruħu bħala Imħabba bla limiti. (“Imħabba” nsibuha 110 darba fit-Testment il-Ġdid; 72 minnhom fi Ġwanni). L-iskop ta’din l-Imħabba hija r-rigal tal-ħajja, l-aktar dik eterna: “..ikollu l-ħajja ta’dejjem” mhux biss wara l-mewt imma anki issa.
Ġesu qal lil Nikodemu: “Dak li jitwieled mill-ġisem hu ġisem; li jitwieled mill-Ispirtu hu spirtu.” Dak in-nhar li jien twelidt fl-Ispirtu, jien bdejt ngħix il-ħajja tal-Etern, il-ħajja Divina, il-ħajja ta’ Alla l-Għoli. Id-dixxipli fehmu li l-Missier irid jagħti l-ħajja eterna bħala rigal lil kull wieħed minna.
(b) It-tieni: Alla ma bagħatx lil Ibnu fid-dinja biex jagħmel ħaqq minnha, biex jippremja t-tajbin u jikkastiga lill-ħżiena. Il-Fariżej kienu jirraġunaw hekk. Imma fil-fatt, Alla hu Missier kulħadd, anki dawk li ma jħallux lil Ġesu iġib il-ħajja eterna f’ħajjithom. Fraġli kemm huma fraġli, Alla xorta jridhom isalvaw, bħalma jrid lil kulħadd isalva permezz t’Ibnu.
(c) It-tielet: “…fid-dinja” – fi Ġwanni id-dinja tirreferi għan-nies li ma jilqgħux l-aħbar it-tajba. Għalhekk Alla bagħat lil Ibnu fid-dinja biex dawn isalvaw, jiġifieri li jirrejalizzaw l-identita’ tagħhom ta’ bnedmin, maħluqin xbieha t’Alla; li jiżviluppaw fihom l-imħabba ta’ Ġesu u jħallu dil-ħajja Divina toħroġ fil-beraħ. Jekk titfa’ żerriegħa fil-ħamrija, biex issalvaha trid tħalliha tiżviluppa u tikber. Jekk tibblokka lil Ġesu milli jiber fik billi ma tħobbx, ma tistax issalva. [Hawn mhux qed nitkellmu fuq meta tmut fil-grazzja t’Alla u tmur il-Ġenna, imma issa f’dil-ħajja, kif għadna kif spjegajna.
(d) Ir-raba’: “Min jemmen, ma jkunx iġġudikat”. “Jemmen” tfisser jaċċetta l-proposti u t-tagħlim ta’ Ġesu, u jħalli d-dawl Tiegħu imexxilu ħajtu. Kważi kważi l-anqas ikollu bżonn tal-Kmandamenti għax ikun l-istess Spirtu li jkun qed imexxih kif imiss.
(e) Il-ħames: “Min ma jemminx” ikun qed jirrifjuta l-proposti ta’ Ġesu u jħalli l-egoiżmu biss imexxilu ħajtu. “Ġa kkundannat” għax ikun qed jirrifjuta l-ħajja, jirvina l-eżistenza tiegħu ta’ bniedem u jirriduċieha għall-vojt, għall-baħħ, għal ħaġa bla sens. Mhux Alla jikkundanna imma dat-tip ta’ bniedem ikun qed jikkundanna lilu nnifsu. Nerġa’ ngħid: salvezza u kundanna f’dil-ħajja, mhux ta’ wara l-mewt.
.jpg)
